Opnieuw op eigen benen na een lange relatie

[sniper80]

Ik blijf het toch maar moeilijk vinden om op eigen benen te staan.

De tijd gaat enorm snel, we zijn al bijna 6 maand verder ondertussen, maar ik denk nog veel te veel aan haar en ik merk gewoon dat ik nog altijd enorm kwaad ben. Kwaad op haar voor het bedrog en kwaad gewoon omdat het niet is blijven duren.

Ik slaag er niet in om op mezelf geluk te vinden. Hopelijk komt dat nog.

Na een lange intense relatie kan je niet verwachten dat je alles meteen een plaats kan geven en verder kan gaan. Zeker niet als er bedrog mee gemoeid is geweest. Men zegt wel eens dat je een maand nodig hebt per jaar dat je samen was... Dat is geen graadmeter want iedereen is anders, maar neem voldoende tijd om alles een plaats te geven. Het slechtste dat je jezelf aan kan doen is je in een rebound relatie storten. Dat maakt het alleen maar erger. Op termijn zal het kwaad zijn wegebben, en je zal de goede dingen herinneren en op een andere manier je geluk wel vinden.
Loslaten is de sleutel, maar dat kan niet zomaar van de ene dag op de andere.

 

[HUSKE]

Na een lange intense relatie kan je niet verwachten dat je alles meteen een plaats kan geven en verder kan gaan. Zeker niet als er bedrog mee gemoeid is geweest. Men zegt wel eens dat je een maand nodig hebt per jaar dat je samen was... Dat is geen graadmeter want iedereen is anders, maar neem voldoende tijd om alles een plaats te geven. Het slechtste dat je jezelf aan kan doen is je in een rebound relatie storten. Dat maakt het alleen maar erger. Op termijn zal het kwaad zijn wegebben, en je zal de goede dingen herinneren en op een andere manier je geluk wel vinden.
Loslaten is de sleutel, maar dat kan niet zomaar van de ene dag op de andere.

Dat duurt idd even, denk dat het bij mij na 15 jaar relatie een maand of 8 geduurt heeft dat alles terug in zijn plooi viel. In tussentijd ga je in overlevingsmodus, langer werken als ik de zoon niet had om te vermijden dat ik in een hoekje lag te wenen (omdat ik de zoon miste, niet de ex). Zoveel mogelijk tijd doorbrengen met de zoon. Het huis (we hadden gebouwd, hebben er 2 weken samen in gewoond) verder afwerken etc. Maar gaandeweg neem je alles terug op en valt het in een goede plooi.

Ben 8 jaar later nu gelukkiger dan ooit, al blijft het gemis van de zoon wel altijd wat hangen. Gelukkig is die er bijna 12 en neemt zowel hij als ik de telefoon al eens vast en videobellen we elkaar. Of we spelen een potje fortnite (echt slecht spel, maar dan ben ik op afstand samen en hoor ik hem).

Voor de rest, best geen relatie starten in het begin, omdat je met jezelf geen blijf weet. Je mag jezelf en de andere dat eigenlijk niet aandoen. Gewoon one nights stands, enfin, evening stands, anders kan je 's morgens ook nog ontbijt maken .
Na een tijdje had ik een vaste (exclusieve) FFB en daar ging ik dan weekends mee weg enzo. 7 jaar later heb ik er samen een huis mee gekocht en zijn we getrouwd... (ondertussen bijna een jaar dus).