Hier ook een slechte relatie met beide ouders, met mijn stiefvader kom ik redelijk goed overeen maar die zie ik uiteraard ook bijna nietmeer nu.
Mijn verhaal is 2-ledig. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 2,5 jaar was. Mijn vader heeft nooit veel naar mij omgekeken, dat ging van elke zondag naar 2-wekelijks naar maandelijks contact. En dan eigenlijk maar heel even, want mij afhalen bij mijn mama en afzetten bij zijn moeder (3,5km rijden) was dat eigenlijk niet. Tijdens de zomervakantie moesten we (mijn zus en ik) een maand aan een stuk naar mij vader (grootmoeder dus), tot een jaar of 12, dan ging dat echt nietmeer.
Ik ben zoals het in de tijd verplicht was netjes blijven gaan tot 17 jaar en 11 maanden en heb dan gezegd dat ik hem nietmeer hoef te zien, ondertussen dus dik 20 jaar geleden. Voor mij is mijn papa niet mijn papa, die rol is toebedeeld aan mijn stiefvader, dat die man het volhoudt bij mijn mama, die verdient een standbeeld...
Met mijn mama heb ik nooit een heel goede band gehad maar heb wel een goede opvoeding gehad. Ben wel op 20 jarige leeftijd vertrokken om nooit meer terug te keren, ze sprong financieel wel bij tijdens de studies (industrieel ingenieur). Dus op dat vlak was dat allemaal wel ok.
Echter verschillen we op zowat elk vlak dag en nacht en heb ik heel andere opvattingen over het leven. Ik steek niet elke euro in een hoop (in hun geval versleten) bakstenen.
Ik ben op mijn 28 jaar begonnen met een gerenoveerd app te kopen, was niet goed, hele hoop ambras. 5 jaar later verkocht voor 50k meer, nog altijd was dat een slechte investering
. Dan had ik een bouwgrond gekocht,bouwen was een hele hoop miserie (ze hebben 30 jaar verbouwd aan hun huis, van miserie gesproken...). Huis gebouwd, al bij al vlot gegaan, maar ben na 2 weken dan gescheiden van mijn ex, tevens de moeder van mijn zoontje (bijna 9 nu). Sinds toen is de relatie met mijn mama ook beginnen verslechteren, want scheiden doe je niet...
Ik heb dan iemand nieuw leren kennen (na wat omwegen) en sinds een tijdje woon ik daar nu mee samen in een ander huis, terwijl ik mijn nieuwbouw verhuur aan mijn beste kameraad. Ook dat was niet goed, verhuren is miserie,....
Verder bemoeienissen met wat ik met mijn geld vooral niet mag doen, ik heb dan mss geen typische dingen, zoals een arcadekast, flipperkast, full blown springkasteel voor de kinderen etc. Maar ik leef nu en wil nu genieten van het leven en niet elke euro in een bouwvallig huis steken zoals zij gedaan heeft. Dat is niks voor mij.
Enfin, mijn mama met haar simpele ziel denkt dat ne mens maar 2000 euro bruto blijft verdienen heel zijn leven en bijgevolg moet ik dus wel elke euro die ik verdien opdoen volgens haar. In werkelijkheid heb ik in 2020 20k gespaard, voorlopig staat de teller in 2021 op 15k. Toen ik alleen woonde spaarde ik overigens ook al serieus (12,5-15k/jaar), afhankelijk van de werken aan mijn huis zoals de afscheiding en klinkerwerken etc.
Was al die bemoeienissen, frustraties en ruzies beu en heb dus dik een jaar geleden mijn mama de deur gewezen en gezegd zolang ze zich wil bemoeien ze niet hoeft terug te komen, wat dus ook nog niet gebeurd is.
Mijn mama heeft nog contact met mijn zoontje via mijn ex (dagelijks als hij daar is (co-ouderschap)) en nu probeert ze dat kind tegen mij op te zetten, maar mijn zoontje is op zijn 9 jaar al veel slimmer dan mijn mama.
Enfin, ikzelf leef nu veel rustiger en zie ook aan mijn zoontje dat die zich meer op zijn gemak voelt bij mij en uiteindelijk is dat wat telt. Mijn zoontje wordt heel anders opgevoed (veel vrijer zolang hij zich aan de regels houdt) en leeft in meer 'luxe' omdat er nu wel geld is daarvoor. Had vroeger alles wat ik nodig had, maar ook niet meer dan dat. Financiele uitspattingen ging vroeger bij mijn ouders niet wegens geldgebrek en dat was ok voor mij. Maar dat wil niet zeggen dat ik dat nu niet eens mag doen. Het is een feit dat ik nog meer had kunnen sparen in mijn leven, maar het moet wel plezant blijven.
Ik had het graag anders gewild, maar net zoals @glashelder gaat de geestelijke gezondheid van mijn zoontje en mijzelf voor op alles. Ik mis soms dat samenzijn met de familie wel, zie mijn zus nietmeer want die hangt met haar gezicht in het achterste van mijn mama maar dat is collateral damage zeker. Mijn stiefvader mis ik eigenlijk nog het meest, die verstaat mijn kant ook en dat niet iedereen hetzelfde is, dat je iemand in zijn waarde moet laten, etc. Dat is ook maar een paar dagen in het jaar natuurlijk, heb het veelal heel druk met werk, onderhoud huis en tuin, zoontje,... dat ik toch geen tijd heb om daar aan te denken.
Mijn verhaal is 2-ledig. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 2,5 jaar was. Mijn vader heeft nooit veel naar mij omgekeken, dat ging van elke zondag naar 2-wekelijks naar maandelijks contact. En dan eigenlijk maar heel even, want mij afhalen bij mijn mama en afzetten bij zijn moeder (3,5km rijden) was dat eigenlijk niet. Tijdens de zomervakantie moesten we (mijn zus en ik) een maand aan een stuk naar mij vader (grootmoeder dus), tot een jaar of 12, dan ging dat echt nietmeer.
Ik ben zoals het in de tijd verplicht was netjes blijven gaan tot 17 jaar en 11 maanden en heb dan gezegd dat ik hem nietmeer hoef te zien, ondertussen dus dik 20 jaar geleden. Voor mij is mijn papa niet mijn papa, die rol is toebedeeld aan mijn stiefvader, dat die man het volhoudt bij mijn mama, die verdient een standbeeld...
Met mijn mama heb ik nooit een heel goede band gehad maar heb wel een goede opvoeding gehad. Ben wel op 20 jarige leeftijd vertrokken om nooit meer terug te keren, ze sprong financieel wel bij tijdens de studies (industrieel ingenieur). Dus op dat vlak was dat allemaal wel ok.
Echter verschillen we op zowat elk vlak dag en nacht en heb ik heel andere opvattingen over het leven. Ik steek niet elke euro in een hoop (in hun geval versleten) bakstenen.
Ik ben op mijn 28 jaar begonnen met een gerenoveerd app te kopen, was niet goed, hele hoop ambras. 5 jaar later verkocht voor 50k meer, nog altijd was dat een slechte investering
. Dan had ik een bouwgrond gekocht,bouwen was een hele hoop miserie (ze hebben 30 jaar verbouwd aan hun huis, van miserie gesproken...). Huis gebouwd, al bij al vlot gegaan, maar ben na 2 weken dan gescheiden van mijn ex, tevens de moeder van mijn zoontje (bijna 9 nu). Sinds toen is de relatie met mijn mama ook beginnen verslechteren, want scheiden doe je niet...Ik heb dan iemand nieuw leren kennen (na wat omwegen) en sinds een tijdje woon ik daar nu mee samen in een ander huis, terwijl ik mijn nieuwbouw verhuur aan mijn beste kameraad. Ook dat was niet goed, verhuren is miserie,....
Verder bemoeienissen met wat ik met mijn geld vooral niet mag doen, ik heb dan mss geen typische dingen, zoals een arcadekast, flipperkast, full blown springkasteel voor de kinderen etc. Maar ik leef nu en wil nu genieten van het leven en niet elke euro in een bouwvallig huis steken zoals zij gedaan heeft. Dat is niks voor mij.
Enfin, mijn mama met haar simpele ziel denkt dat ne mens maar 2000 euro bruto blijft verdienen heel zijn leven en bijgevolg moet ik dus wel elke euro die ik verdien opdoen volgens haar. In werkelijkheid heb ik in 2020 20k gespaard, voorlopig staat de teller in 2021 op 15k. Toen ik alleen woonde spaarde ik overigens ook al serieus (12,5-15k/jaar), afhankelijk van de werken aan mijn huis zoals de afscheiding en klinkerwerken etc.
Was al die bemoeienissen, frustraties en ruzies beu en heb dus dik een jaar geleden mijn mama de deur gewezen en gezegd zolang ze zich wil bemoeien ze niet hoeft terug te komen, wat dus ook nog niet gebeurd is.
Mijn mama heeft nog contact met mijn zoontje via mijn ex (dagelijks als hij daar is (co-ouderschap)) en nu probeert ze dat kind tegen mij op te zetten, maar mijn zoontje is op zijn 9 jaar al veel slimmer dan mijn mama.
Enfin, ikzelf leef nu veel rustiger en zie ook aan mijn zoontje dat die zich meer op zijn gemak voelt bij mij en uiteindelijk is dat wat telt. Mijn zoontje wordt heel anders opgevoed (veel vrijer zolang hij zich aan de regels houdt) en leeft in meer 'luxe' omdat er nu wel geld is daarvoor. Had vroeger alles wat ik nodig had, maar ook niet meer dan dat. Financiele uitspattingen ging vroeger bij mijn ouders niet wegens geldgebrek en dat was ok voor mij. Maar dat wil niet zeggen dat ik dat nu niet eens mag doen. Het is een feit dat ik nog meer had kunnen sparen in mijn leven, maar het moet wel plezant blijven.
Ik had het graag anders gewild, maar net zoals @glashelder gaat de geestelijke gezondheid van mijn zoontje en mijzelf voor op alles. Ik mis soms dat samenzijn met de familie wel, zie mijn zus nietmeer want die hangt met haar gezicht in het achterste van mijn mama maar dat is collateral damage zeker. Mijn stiefvader mis ik eigenlijk nog het meest, die verstaat mijn kant ook en dat niet iedereen hetzelfde is, dat je iemand in zijn waarde moet laten, etc. Dat is ook maar een paar dagen in het jaar natuurlijk, heb het veelal heel druk met werk, onderhoud huis en tuin, zoontje,... dat ik toch geen tijd heb om daar aan te denken.
.
