Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Om even op dit terug te komen, hier is het eigenlijk net het omgekeerde.
Bij de eerste waren wij (zeker in het begin) soms angstig en "durfden" we niet buiten komen of was het zeer gestructureerd en alles fijn uitgestippeld. Nu we er twee hebben komen we aanzienlijk meer buiten om eens een koffie te gaan drinken, gaan lunchen, wandelroutes etc.
Je moet natuurlijk wel wat toegevingen doen (je kan niet blijven tafelen tot de late namiddag, de oudste heeft haar bed wel nodig tegen ten laatste 13:30) maar we zijn meer "go with the flow" en we doen ook activiteiten waar we beide (zowel wij als de kinderen) iets aan hebben.
Maar bon, als het echt gaat over zaken/uitstappen zonder kinderen te doen ga ik wel akkoord dat de puzzel veel moeilijker is zeker als je geen terugval netwerk hebt.
In't begin vond dat ik ook wel maar dat wende rap om eerlijk te zijn.Jullie berichten over 1 vs meerdere kinderen blijven wel hangen.
Ook van collega’s vaak gehoord dat 1+1 allesbehalve 2 is. Dat samen met het feit dat onze eenjarige nu een droom is op vlak van slapen, maakt dat het eigenlijk alleen maar slechter kan worden.
Ik lees vooral dat het betert met de tijd en wat is drie jaar in een mensenleven.Wel fijn om die verhalen te lezen over een tweede wanneer je een vrouw hebt die een tweede wilt en zelf nog heel hard twijfelt
Enkel gevaarlijk als ze zelf niet kunnen rollen. Onze twee kinderen rolde ook altijd terug op hun buik en dat is perfect oké.Onze baby van 6 maanden rolt 's nachts altijd op zijn zij en buik. Op zijn buik ligt hij mooi met zijn hoofdje opzij, maar toch lees ik overal dat hij best zo niet kan blijven liggen omdat ze op hun buik blijkbaar dieper slapen wat allerlei risico's met zich meebrengt. Hij kan nog niet zelf terug op zijn rug rollen.
Wat deden jullie in zo'n geval? Hij verschiet altijd als ik hem weer op zijn rug leg, en een paar minuten later ligt hij toch weer op zijn buik. Ik zou hem zo laten slapen, maarja het internet staat vol alarmberichten dat dat echt niet oke is. Ik weet niet of dat terecht is, of dat het gewoon het internet is dat weer overdrijft
Ah wij zijn net het omgekeerde bij de oudste wou ik alles volgens het boekje doen (tot het obsessieve toe) en MOEST ze om 19u in bed liggen om de routine te bewaren etc.Wij waren het type dat onze sub 1 jarige gewoon meenamen naar een house warming en lieten rond waggelen tot hij om 11u daar in slaap viel (en dan appart in de koets leggen en nog blijven).
Als hij dan wat lastig was op momenten moest maar 1 ouder zich even afzonderen.
Met 2 is dat al stuk lastiger. Niet enkel omdat ze met 2 zijn, maar ook de leeftijd combo denk ik. Je bent met 2 zoveel bezig dat je wat minder aan het event hebt als je het niet goed plant.
Moeten we hierin lezen dat gij en uw vrouw meer gaan werken?
Wel fijn om die verhalen te lezen over een tweede wanneer je een vrouw hebt die een tweede wilt en zelf nog heel hard twijfelt
Ah wij zijn net het omgekeerde bij de oudste wou ik alles volgens het boekje doen (tot het obsessieve toe) en MOEST ze om 19u in bed liggen om de routine te bewaren etc.
Nu kunnen we het veel gemakkelijker los laten. De jongste in de draagmand, de oudste kunnen we haar slaap uur al goed rekken (op reis was het al snel 21:00)
2 is hier echt het maximum. Daar zijn we het wel over eens.Het stopt ook niet. Madam wilt er 3, liefst 4. Ik heb nu eerder zoiets van, 't is goed.
De tweede is hier wel een ramp qua slapen, dat speelt ook mee bij mij. Wordt nog steeds 2 à 3 keer wakker per nacht, en stipt wakker om half 7.
Ik voel dat ik aan het kraken ben . Voor de rest wel een pracht van een kind.
Ik wilde er eigenlijk ook 3, maar die gaat er enkel komen als ik drastisch minder kan werken.
Hier wil de vrouw ook een tweede met continu "Ja, rationeel wil ik er eigenlijk geen tweede, maar het is gewoon een gevoel"2 is hier echt het maximum. Daar zijn we het wel over eens.
Ja ik moet zeggen dat ik vroeger wel enorm gevloekt heb op mijn zussen, maar eens je wat ouder bent vind ik het toch een meerwaarde die ik niet meer zou kunnen missen. 'T is niet evident in elk gevalHet enige wat bij mij knaagt bij het niet gaan voor een tweede kind is dat mijn dochter nooit een broer of zus zal hebben. Ze vraagt er niet echt naar en ik weet dat samenspelen onder kleine kinderen geen garantie op succes is, maar ik hoop dat we later nooit te horen krijgen van haar dat het een gemis was.
Buiten dat: ik heb drie dagen per week de twee neefjes op bezoek om ze naar school te brengen en ik ben toch altijd blij dat het tijd is om te vertrekken.
Bij mij is het eerder omgekeerd: wel leuk om een broer te hebben gehad (want speelkameraadje), maar ik heb er vandaag niet veel meer aan. Familiale situatie is daar "ingewikkeld" geworden.Ja ik moet zeggen dat ik vroeger wel enorm gevloekt heb op mijn zussen, maar eens je wat ouder bent vind ik het toch een meerwaarde die ik niet meer zou kunnen missen. 'T is niet evident in elk geval
Ik schrik er eigenlijk van hoe snel je van die "miserie" verlost zijt.Weten dat ge opnieuw voor twee jaar vertrokken zijt met de miserie is iets wat me weinig aanspreekt.
Dat is exact bij ons ook de situatie. Ik zou het ook meer doen met oog op de toekomst, maar rationeel wil ik eigenlijk niet. Uiteraard zou je rationeel ook niet eentje willen (ik dan). Wij/ik gaan ook deze zomer de knoop doorhakken.Hier wil de vrouw ook een tweede met continu "Ja, rationeel wil ik er eigenlijk geen tweede, maar het is gewoon een gevoel"
Dat in een jaar waarin we ook gaan bouwen, kwestie van al helemaal geen tijd te hebben. En tegelijkertijd klagen dat ze vond tijdens de vorige zwangerschap dat onze relatie een dipje had (al heb ik dat zo niet beleefd )
Voor mij is eentje eigenlijk goed, een tweede zou enkel zijn omdat zij het echt wil, al kijk er ook wat tegenop. De dochter is nu dik anderhalf, en nu begin ik het pas echt "leuk" te vinden. Ervoor was het wel vertederend etc, maar ik vond er weinig aan. Weten dat ge opnieuw voor twee jaar vertrokken zijt met de miserie is iets wat me weinig aanspreekt.
Dat + het feit dat alles nu relatief makkelijk te regelen is qua opvang, hobby's, ... en dat volgens mij wegvalt bij een tweede.
Maar ik wil er ook geen groot gat tussen qua leeftijd dus er zal binnenkort toch een keuze gemaakt moeten worden
Hier is het gedeeld standpunt ook om het bij één te houden. Maar bij mijn vrouw knaagt het wel wat voor dezelfde redenen als bij jou: die kan altijd op haar vier zussen (en soms op haar ene broer) rekenen en vond haar kindertijd met zoveel volk ook leuk.Het enige wat bij mij knaagt bij het niet gaan voor een tweede kind is dat mijn dochter nooit een broer of zus zal hebben. Ze vraagt er niet echt naar en ik weet dat samenspelen onder kleine kinderen geen garantie op succes is, maar ik hoop dat we later nooit te horen krijgen van haar dat het een gemis was.
Buiten dat: ik heb drie dagen per week de twee neefjes op bezoek om ze naar school te brengen en ik ben toch altijd blij dat het tijd is om te vertrekken.