Welke game heb je net gespeeld? - geen spoilers!

Allez, Dark Souls uitgespeeld.
Alle bazen na O&S vielen uiteindelijk reuze mee. Wat me opviel was dat ik veel meer moeite had met de eerste bazen (Taurus Demon, Gargoyles, Capra Demon) dan met alle bazen die erna kwamen. Alleen Gwyn was nog een serieuze uitdaging met een 25-tal pogingen. AL de rest ging neer in 2-10 pogingen. Het had denk ik vooral te maken met het gewoon worden van de controller en de 'taal' van de game leren spreken. Op den duur begin je te herkennen wat de game op een bepaald moment van je verwacht; dat je best constant je stamina in de gaten houdt, dat je maar beter je timings op orde krijgt, dat meer dan twee keer slaan na elkaar nooit een goed idee is. Er zijn weinig dingen die zo goed voelen als een geslaagde parry&riposte

Ik heb uiteindelijk alle bazen solo gedaan behalve Queelag en Ornstein & Smough. Alleen bij de Centipede demon had ik eigenlijk totaal geen idee wat de bedoeling was en heb ik geen idee of mijn tactiek de volgende keer zou lukken. Gewoon hakken en hakken terwijl het beest quasi op mij ligt.

Precies wel wat zaken gemist in het spel want ik ben niks van de DLC inhoud tegengekomen. En die bazen zijn naar 't schijnt nog een pak moeilijker. Achja, da's dan voor de volgende playthrough binnen 10 jaar.

De enige game die ik ooit speelde die wat in de buurt kwam van deze is Hollow Knight. En ik moet zeggen dat ik de bazen in die game een pak moeilijker vond. Sommige bazen echt 50-100 pogingen voor nodig gehad. Maar dat was dan ook de allereerste 'serieuze' game die ik ooit met een controller speelde. Het feit dat je al levens verloor die simpelweg een vijand aan te raken maakte de gevechten in mijn mening nog een pak uitdagender
DLC inhoud van DS1 (Eigenlijk alle Dark Souls) is zeker de moeite om eens gespeeld te hebben. Moeilijkste bazen zijn daar te vinden.

Denk dat Elden Ring na DS1 de meest toegankelijke souls game is btw. Een plezier om te spelen omdat je volledig vrij bent.

Wat Cave Story betreft... True ending halen was inderdaad de hel... :D
 

Ik moest even grijnzen bij de squat-minigame en dacht direct "nee, dit doen we al genoeg in het echte leven".

Als Queensblood echt zo goed is in Rebirth als ik hoor, zal ik wat extra tijd spenderen. :D
Waarom hoor je eigenlijk zo weinig over DS2? Op Metacritic krijgt die toch ook gloeiende recensies?
Ik heb mezelf door het spelen van Dark Souls wel kunnen overtuigen dat deze games iets voor mij zijn. Ik ben niet de meest competente gamer, en had gedacht dat DS mij vooral enorme frustraties ging opleveren. Vooral de stress om zoveel vooruitgang te verliezen bij het sterven.

Maar om eerlijk te zijn, vind ik die moeilijkheidsgraad enorm meevallen in vergelijking met veel andere games. Een aantal jaar geleden Cave Story gespeeld, en daar zat ik gewoon op den duur mezelf aan het opvreten van de frustratie door de moeilijkheidsgraad, tot ik het gewoon opgaf.

Maar Bloodborne is enkel uitgegeven op PS4 als ik het goed lees? In dat geval wordt het nog enkele jaartjes wachten tot ik mezelf een tweedehands console koop.

Dark Souls 2 is het zwarte schaap zogenaamd... Ik wil mensen wel gelijk geven dat het levelontwerp (lang) niet zo strak is als in andere dark souls titels, maar die klacht is in mijn ogen soms overdreven.. Je hebt nog altijd interessante area's en de variatie in builds is heel fijn. Ik zou het zeker een kans geven. :)
 
Puur qua engine en mechanics kan je ook de eerste trilogy classificeren als :
Demon Souls - Dark Souls - Dark Souls 2 SotfS.

De 2e trilogy, is dan:
Dark Souls 3 - Bloodborne - Elden Ring
omdat het een heel nieuw genre heeft uitgevonden
Welk genre heeft Dark Souls dan zogenaamd uitgevonden? Het is gewoon een 3rd person arpg hoor. En wat dus weldegelijk begon met Demon Souls(een beetje respect hé), is dat het een simpele gestroomlijnde terugkeer was naar gamen zoals "vroeger". Maw, vertrouw de speler, en pure trial en error met heerlijke gewichtige combat. Een groot contrast dat toen ietwat het einde van het "handjesvasthoudend/QTE/easytrophies/cheevos" gamen wist in the luiden.

Fromsoft speelde destijds wel mooi op beide karren, want herzelfde jaar van Demon Souls, waar dus alles bij begon(ahem) brachten ze ook het geweldige scheve Ninja Blade uit. Ik haat QTE's, maar Ninja Blade is zo over the top, dat het er met weg geraakt.

Dark Souls 2 is overigens zeker de moeite. Zorg wel dat je de Scholar of the First Sin koopt. Komt incl. al de DLC.

Ot: ook weer redelijk wat Slay the Spire aan het spelen. Iedereen op A11. Buiten The Watcher ofc.
 
Puur qua engine en mechanics kan je ook de eerste trilogy classificeren als :
Demon Souls - Dark Souls - Dark Souls 2 SotfS.

De 2e trilogy, is dan:
Dark Souls 3 - Bloodborne - Elden Ring

Welk genre heeft Dark Souls dan zogenaamd uitgevonden? Het is gewoon een 3rd person arpg hoor. En wat dus weldegelijk begon met Demon Souls(een beetje respect hé), is dat het een simpele gestroomlijnde terugkeer was naar gamen zoals "vroeger". Maw, vertrouw de speler, en pure trial en error met heerlijke gewichtige combat. Een groot contrast dat toen ietwat het einde van het "handjesvasthoudend/QTE/easytrophies/cheevos" gamen wist in the luiden.

Fromsoft speelde destijds wel mooi op beide karren, want herzelfde jaar van Demon Souls, waar dus alles bij begon(ahem) brachten ze ook het geweldige scheve Ninja Blade uit. Ik haat QTE's, maar Ninja Blade is zo over the top, dat het er met weg geraakt.

Dark Souls 2 is overigens zeker de moeite. Zorg wel dat je de Scholar of the First Sin koopt. Komt incl. al de DLC.

Ot: ook weer redelijk wat Slay the Spire aan het spelen. Iedereen op A11. Buiten The Watcher ofc.
Ninja Blade nooit gespeeld, had de Miya daar iets mee te maken?

Slay zit ik net aan A2.
 
Welk genre heeft Dark Souls dan zogenaamd uitgevonden? Het is gewoon een 3rd person arpg hoor. En wat dus weldegelijk begon met Demon Souls(een beetje respect hé), is dat het een simpele gestroomlijnde terugkeer was naar gamen zoals "vroeger".
Allé, zoals gewoonlijk neem je de dingen weer heel letterlijk. Ik bedoel het in de zin van: Dark Souls is 1 van de meest invloedrijke games van de laatste 20 jaar. Veel games zouden nooit bestaan hebben, of zouden er anders uitgezien hebben zonder het bestaan van Dark Souls. Demon Souls op zichzelf zou nooit ofte nimmer die invloed gehad hebben als From het daarbij had gelaten.
 
Of jij smijt met superlatieven die je niet kunt staven, zeg me gerust hoe ik "genre" anders mag interpreteren. En je schandeert mijn eerste liefde, Demon Souls, dus tzal wel zijn da'k je er niet van onder ging laten muzze :p

Als je ook maar een klein beetje aanwezig waart tijdens die "word of mouth" periode van Demon Souls, weet je weldegelijk waar het verhaal van Dark Souls begint.
Qua physieke media voor consoles misschien wel één van de laatste grote underdog successen met zoveel import exemplaren dat er zijn verkocht.

Zonder dat organisch succes van Demon Souls, hadden we simpelweg geen Dark Souls. Vrij letterlijk want dan had Sony weldegelijk de Demon IP vermoedelijk volledig naar zichzelf getrokken. En nog erger, hadden ze zich nooit geëxcuseerd voor hun belabberde support van Demon, en Miyazaki en co geen carte blanche gegeven met Bloodborne!

Dus ja, Demon Souls verantwoordelijk voor alles. De zon. Het donker. En dan nog wat.

Maar zeer terecht dat het een enorm invloedrijke serie is geworden.
 
Mario Vs Donkey Kong op Switch (omdat ik destijds de GB versie ook had gespeeld)
Eerste wereld is uit voor 100%. So far, so good. Ik hoop wel dat de puzzels wat complexer worden naarmate ik vorder. Beetje gemakkelijk.
 
Bezig met Salt and Sanctuary op PS5. Had al platinum gehaald op PS Vita vele jaren geleden maar nu ook maar is op PS5 ervoor gaan.
Die game blijft na al die jaren toch wel een toppertje in het genre voor mij. (Metroidvania met souls combat)
 
Bezig met Salt and Sanctuary op PS5. Had al platinum gehaald op PS Vita vele jaren geleden maar nu ook maar is op PS5 ervoor gaan.
Die game blijft na al die jaren toch wel een toppertje in het genre voor mij. (Metroidvania met souls combat)

Uitgespeeld maar heb 1 trophy gemist dus opnieuw begonnen. Deze keer eens mage playthrough.
 
FF7 remake uitgespeeld. Wat een dijk van een spel! :love2: Allez, alle mankementen die ik eerder vermeld heb qua tempo en uitgerokken gameplaystukken blijven gelden.

De personages zijn echter zo verdomd likeable.... Ik speel graag JRPG's, maar telkens ik in een game duik gelijk Tales of, Trails of cold steel, Legend of Mana of zelfs men dierbare Dragon Quest kom ik zo vaak dezelfde stereotypes, verhaallijnen en bijhorende dialogen tegen dat je het echt moe kan worden.

Niet zo in FF7 remake en de finale (chapter 18) is zo een geweldige climax die u als Final fantasy fan sprakeloos kan achterlaten. :cheer::cheer:

Ik zal me allicht ergeren aan bepaalde eigenschappen van Rebirth, maar kan neit wachten om erin te duiken.
 
Resident Evil 4 remake :drool:

Fuuuuck, zo goed. Misschien wel de meest indrukwekkende remake ooit voor mij. Maar damn, heb me wel even verslikt in de difficulty. Ze raadden aan om op hardcore te spelen als je het origineel gespeeld hebt, maar ik ben uit frustratie herbegonnen toen ik aan de befaamde cabin fight zat. Ik haal voldoening uit de moeilijkheid van soulsborne games, maar hier had ik geen plezier aan. Herbeginnen op standaard difficulty was een goeie keuze 👌
 
Resident Evil 4 remake :drool:

Fuuuuck, zo goed. Misschien wel de meest indrukwekkende remake ooit voor mij. Maar damn, heb me wel even verslikt in de difficulty. Ze raadden aan om op hardcore te spelen als je het origineel gespeeld hebt, maar ik ben uit frustratie herbegonnen toen ik aan de befaamde cabin fight zat. Ik haal voldoening uit de moeilijkheid van soulsborne games, maar hier had ik geen plezier aan. Herbeginnen op standaard difficulty was een goeie keuze 👌

Ik had juist dezelfde ervaring. Originele game zo vaak herspeeld, pro-mode gedaan, etc etc, maar remake op hardcore is echt wel pittig. Ik moest wennen aan de nieuwe mechanics en encounters vooraleer ik verder kon en dan nog wordt het extra moeilijk als ge voor de platinum gaat.
 
De Remnant 2 DLC Forgotten Kingdom.
Irritante bossfights in deze met mn current build (sommige bosses slaan HEEL hard) en ook vreselijke platforming secties waar timing supergoed moet zijn. Voor 2 van de 4 bosses mijn game op public gezet en met coop partners uitgespeeld want ik begon het moe te worden om ze net niet neer te krijgen. 't is te hopen dat de laatste DLC beter is als deze want vergeleken met de Awakened King was deze een flop voor mijn persoonlijk. Wel een coole nieuwe class (invoker) die je kan unlocken maar da's ook het enige lichtpunt. Ah ja, game time voor de one shot uit te spelen met alles hierin te exploren is 5.5 uur.
 
Laatst bewerkt:
A Plague Tale: Requiem

Oef. Wat een game. Zoals bij de eerste moest ik er eerst even inkomen, maar wanneer het verhaal begon op bouwen was het zeer moeilijk uit te zetten.

Een grafisch pareltje. Van de donkerste beklemmende helse krochten tot de mooiste wijde natuur omgevingen die ik al in een game gezien heb. Er zijn ook maar weinig games die de wereld er soms zo fotorealistisch doen uitzien als deze. Death Stranding en Last of Us zijn vergelijkbaar in dat opzicht.

En wat een rollercoaster van een story.
They just can't get a break. Altijd wanneer er een mooi vreugdevol segment begint weet je dat het niet veel later allemaal verschrikkelijk zal ineen storten. Dit is geen spel waar je vrolijk van wordt. Of soms toch even wel..
Ondersteund door een geweldige soundtrack en goed uitgewerkte personages.

Wat ik ook goed vind is dat de gameplay niet TE combat gericht is. En 't is qua 'upgrades' allemaal simpel en overzichtelijk gehouden. Iets waar andere games imo vaak wat mee overboard gaan.

Topper.
 
Toch nog maar eens begonnen aan Planet Zoo.

Wilde nog eens een game spelen waarbij er niet super veel tactiek aan te pas kwam. Natuurlijk wel qua management, but you get the jist.
 
Terug
Bovenaan