Financiële onafhankelijkheid

Even snel uitgerekend voor het laatste jaar:

Kinderopvang 2806 euro
Kinderspullen 1929 euro
Kindergeld 2201 euro

Wat dus netto (exclusief belastingvoordeel) neerkomt op gemiddeld 200 euro per maand (exclusief gedeelde kosten zoals voeding, energie). Kinderopvang valt weg na 2 en half maar zal deels vervangen worden door hobby- en schoolkosten. Daartegenover staan voordelen zoals ouderschapsverlof waardoor mijn vrouw bijvoorbeeld 4/5de kan werken met slechts een verwaarloosbaar verschil in loon.
Ga maar eens met een gezin met twee kinderen op reis, of naar een pretpark of Studio 100 show. Om al die pleziertjes te blijven betalen zal je tegen je 30 serieus wat bij elkaar gespaard mogen hebben denk ik. Tenzij je natuurlijk voor een sobere levensstijl gaat.
 
Dat is ook wel niet zo veel geld voor de kinderopvang, ik denk dat wij bijna aan het dubbele zullen komen voor voltijdse opvang.
4/5de, inkomensafhankelijk en in de zomervakantie quasi twee maanden thuis (onderwijs) wat het gemiddelde drukt. We krijgen wel geen hulp van de schoonouders. Indien je een voltijdse opvang nodig hebt met een hoger inkomen dan is het inderdaad een meer gepeperde rekening :tongue:

Ga maar eens met een gezin met twee kinderen op reis, of naar een pretpark of Studio 100 show. Om al die pleziertjes te blijven betalen zal je tegen je 30 serieus wat bij elkaar gespaard mogen hebben denk ik. Tenzij je natuurlijk voor een sobere levensstijl gaat.
Pretparken zijn niet goedkoop. Stond laatst nog in de krant: gemiddeld 147 euro voor een gezin maar dat doe je hopelijk niet elke week.

Rentenieren op je 30ste met kinderen lijkt me sowieso niet haalbaar tenzij met een dikke erfenis :oink:
 
Laatst bewerkt:
Voldoening halen uit uw werk als gemiddelde bediende is een veel te geromantiseerd beeld dat eigenlijk op niks trekt (noot: ik spreek hier over de gemiddelde bureaujob)
Zoals jullie het beschrijven lijkt dat gewoon een bezigheidstherapie voor het plebs, met de gedachte dat hun werk een vorm van voldoening, en een gevoel van nut of geluk met zich meebrengt.


Nujah, ik snap dat veel mensen dat graag doen, maar onze productiviteits- en werkcultuur vind ik gewoon achterhaald.
Uiteindelijk weten mensen gewoon niet goed wat ze willen en zijn ze vergeten wat vrije tijd exact betekent.
Maar voldoening halen uit eender wat is toch gewoon bezigheidstherapie? Of dat nu je werk is of je hobby, de kans is klein dat iemand 10 jaar na je dood nog wakkerligt van wat je hebt uitgestoken. En dat is trouwens ok hoor.

En dit geldt voor de rijkste en de armste mens hoor. Ja, zo'n Elon Musk zal wel nog langer herinnerd worden, maar ook maar voor enkele wapenfeiten en niet voor wat hij nu dagelijks doet waarschijnlijk.

Uiteindelijk is de mens een sociaal dier, en gewoon al het menselijk contact en de routine om semi-dagelijks een soort takenpakket af te werken schept een soort kader, een structuur waar we wat aan hebben. Ook heb je het effect van de "peers", de sociale druk en de drang om mee te zijn. Waarover praat je met mensen zonder een gemeenschappelijk referentiekader en dagelijkse prikkels?

Dat staat los van onze werkcultuur vind ik, je kan dit als rentenier vervangen door hobbies of wat je wil, en dit kan ook door bijlange niet voltijds te werken. Het lijkt me trouwens dat mensen die niets van voldoening halen uit hun werk vaak vrij ongelukkig zijn, wegens het feit dat ze zich eerder nutteloos voelen. Mensen die zich een loonslaaf voelen en daardoor zich dagelijks naar het werk slepen tot ze op een dag op pensioen kunnen, wat een horror. Dan liever enige voldoening voelen, ook al is dat te romantisch hoor.
 
Laatst bewerkt:
Pretparken zijn niet goedkoop. Stond laatst nog in de krant: gemiddeld 147 euro voor een gezin maar dat doe je hopelijk niet elke week.
Mja, toen ik vroeger opgroeide was het pretpark iets wat je eens 1 keer in het jaar deed (en zelfs dan was dat georganiseerd door het school waardoor het ook nog wat goedkoper was).
De rest was eerder iets waarbij je naar een gratis recreatiepark of zo ging waar uw ouders dan zo'n frigobox mee hadden terwijl jij als jongere u dan bezig hield in de zandbak of in de klimrekken of dergelijke met de rest van uw vriendjes (waarbij het dan een beurtrol was van de ouders). Of ging je mee naar zo'n speelpleinwerking die dan vanalle zaken organiseerde om de jongeren bezig te houden. En dan zondags was dat de scouts /chiro/klj...

En dat was echt niet alsof je elke dag 147€ er moest doordraaien om die kinderen bezig te houden.

Kinderen kosten wel wat geld. Maar uiteindelijk maak je het ook zelf zo'n beetje zo duur als je zelf wilt. Je moet gewoon leren om u en uw kinderen niet te spiegelen aan anderen. En gewoon gelukkig te zijn met wat je hebt en kunt doen.

Daarmee ga je veel meer vreugde hebben dan bij het alternatief.
Daarnaast hoor ik mijn grootmoeder het nog zeggen : waarom is dat kindergeld nodig... ik heb mijn jongens toch ook grootgebracht. En ik heb nooit kindergeld gehad. Als je kinderen wilt dan moet je er zelf ook maar kunnen voor zorgen.
Kun je dat niet, dan moet je er ook niet aan beginnen.

Ik kan noch kon daar veel tegenin brengen.
 
Daarnaast hoor ik mijn grootmoeder het nog zeggen : waarom is dat kindergeld nodig... ik heb mijn jongens toch ook grootgebracht. En ik heb nooit kindergeld gehad. Als je kinderen wilt dan moet je er zelf ook maar kunnen voor zorgen.
Kun je dat niet, dan moet je er ook niet aan beginnen.

Ik kan noch kon daar veel tegenin brengen.
Fun history fact:
Het kindergeld is er gekomen als volgt:
- Een pauselijke encycliek stelde dat werkgevers aan hun arbeiders met een gezin meer loon moesten betalen om een goede katholiek te zijn
- Gevolg: katholieke werkgevers verkozen werknemers zonder (kroostrijk) gezin om zo toch een goede katholiek te blijven en niet extra te moeten betalen
- Gevolg: de minister uit de christelijke zuil lost het probleem op: de maatschappij zal het loonsupplement betalen dat de paus vroeg. Zodoende moet de werkgever zijn arbeiders met kinderen niet meer betalen dan de kinderloze arbeiders.

Kindergeld is een sociale zekerheidsvoordeel op vraag van de werkGEVERS..... :)
 
Daarnaast hoor ik mijn grootmoeder het nog zeggen : waarom is dat kindergeld nodig... ik heb mijn jongens toch ook grootgebracht. En ik heb nooit kindergeld gehad. Als je kinderen wilt dan moet je er zelf ook maar kunnen voor zorgen.
Kun je dat niet, dan moet je er ook niet aan beginnen.
Tenzij je oma kinderen had die opgegroeid waren voor 1938 of er niemand thuis werkte maar iedereen rentenierde, is ze aan het zeveren.
 
Daarnaast hoor ik mijn grootmoeder het nog zeggen : waarom is dat kindergeld nodig... ik heb mijn jongens toch ook grootgebracht. En ik heb nooit kindergeld gehad. Als je kinderen wilt dan moet je er zelf ook maar kunnen voor zorgen.
Kun je dat niet, dan moet je er ook niet aan beginnen.

Ik kan noch kon daar veel tegenin brengen.
De unfaire vergelijkingen van oudere mensen zijn toch van elke tijd hoor. Mijn bejaarde buurvrouw begon tegen mij ook zo eens toen het over kinderopvang ging, en hoe zij ook alles zelf hadden gedaan. Maar uiteindelijk was ze huisvrouw en hebben ze alles kunnen uitbouwen met het loon van haar man als postbode. Laat ons dat nu nog eens proberen.

Ik vermoed dat we bij jouw grootmoeder ook wel zo een paar "details" kunnen vinden die ze vergat. Misschien zoals @JPV zegt dat ze ook kindergeld kreeg. Misschien deed haar man de financiën, zoals wel vaker toen?
 
Fun history fact:
Het kindergeld is er gekomen als volgt:
- Een pauselijke encycliek stelde dat werkgevers aan hun arbeiders met een gezin meer loon moesten betalen om een goede katholiek te zijn
- Gevolg: katholieke werkgevers verkozen werknemers zonder (kroostrijk) gezin om zo toch een goede katholiek te blijven en niet extra te moeten betalen
- Gevolg: de minister uit de christelijke zuil lost het probleem op: de maatschappij zal het loonsupplement betalen dat de paus vroeg. Zodoende moet de werkgever zijn arbeiders met kinderen niet meer betalen dan de kinderloze arbeiders.

Kindergeld is een sociale zekerheidsvoordeel op vraag van de werkGEVERS..... :)
Die encycliek was van 1939 denk ik, nadat het kinderbijslagsystem zo ongeveer bestaat.

En de betaling van kinderbijslag is via patronale bijdragen, behalve waar er geen werkgever is. Enkel dat stuk betaalt de overheid.
 
Die encycliek was van 1939 denk ik, nadat het kinderbijslagsystem zo ongeveer bestaat.

En de betaling van kinderbijslag is via patronale bijdragen, behalve waar er geen werkgever is. Enkel dat stuk betaalt de overheid.
Nee , Rerum Novarum is van 1891.
"Voor Rooms-Katholieken gold bovendien de pauselijke encycliek
Rerum Novarum (1891), waarin veel kinderen krijgen werd beschouwd als een
door God verordonneerd recht, dat ook bij het bepalen van de arbeiderslonen
het uitgangspunt behoorde te zijn."

Mijn opmerking was niet specifiek voor België maar voor heel de West-Europese katholieke zone. Hoe dan ook is het wettelijk kinderbijslagstelsel er sinds 1930 in België maar de kassen en fondsen bestonden al minstens 10 jaar ervoor.

Ik heb niet gezegd dat de overheid het betaalde , maar wel de maatschappij. Dat het vanuit patronale bijdrage gefinancierd wordt, akkoord 🙂.
 
Maar voldoening halen uit eender wat is toch gewoon bezigheidstherapie? Of dat nu je werk is of je hobby, de kans is klein dat iemand 10 jaar na je dood nog wakkerligt van wat je hebt uitgestoken. En dat is trouwens ok hoor.

En dit geldt voor de rijkste en de armste mens hoor. Ja, zo'n Elon Musk zal wel nog langer herinnerd worden, maar ook maar voor enkele wapenfeiten en niet voor wat hij nu dagelijks doet waarschijnlijk.

Uiteindelijk is de mens een sociaal dier, en gewoon al het menselijk contact en de routine om semi-dagelijks een soort takenpakket af te werken schept een soort kader, een structuur waar we wat aan hebben. Ook heb je het effect van de "peers", de sociale druk en de drang om mee te zijn. Waarover praat je met mensen zonder een gemeenschappelijk referentiekader en dagelijkse prikkels?

Dat staat los van onze werkcultuur vind ik, je kan dit als rentenier vervangen door hobbies of wat je wil, en dit kan ook door bijlange niet voltijds te werken. Het lijkt me trouwens dat mensen die niets van voldoening halen uit hun werk vaak vrij ongelukkig zijn, wegens het feit dat ze zich eerder nutteloos voelen. Mensen die zich een loonslaaf voelen en daardoor zich dagelijks naar het werk slepen tot ze op een dag op pensioen kunnen, wat een horror. Dan liever enige voldoening voelen, ook al is dat te romantisch hoor.
Je kan natuurlijk ook een job gaan doen die leuker is, maar minder verdient of minder zekerheid biedt. Zelf iets ondernemen, creeren of verkopen. Hoeveel mensen hun job bestaat er eigenlijk niet uit 38/40u 'onbeschikbaar' zijn voor leuke dingen? Ik zou echt eens willen weten hoeveel mensen met hart en ziel administratief medewerker zijn of in en callcenter werken.
 
Ik heb niet gezegd dat de overheid het betaalde , maar wel de maatschappij. Dat het vanuit patronale bijdrage gefinancierd wordt, akkoord 🙂.
Het waren dus de werkgevers die betaalden, niet de maatschappij in het algemeen.
 
Laatst bewerkt:
Het waren dus de werkgevers die betaalden, niet de maatschappij in het algemeen.
Dat is een interessante opmerking. In België is er nog echt een sociaal verzekeringssysteem.

In een sociaal verzekeringsstelsel is er fundamenteel namelijk geen verschil tussen wie de premies betaalt... Uiteindelijk zijn alle sociale bijdragen betaald door werkgever of werknemer afhankelijk van tot welk kamp je behoort. Het gaat om geld dat door bedrijven wordt gegenereerd door hun productie-activiteit en waarmee haar werknemers worden beloond voor de arbeid die zij leverden. Wie van beiden nu technisch de overschrijving van het geld naar de rekening van de sociale verzekeraar maakt is een politiek beleidsverschil maar geen fundamenteel verschil. Afhankelijk van het land waartoe je behoort wou men 150 à 200 jaar geleden meer of minder macht geven aan de werkgevers/ werknemers in het overlegsysteem van de verzekering.
 
Dat is een interessante opmerking. In België is er nog echt een sociaal verzekeringssysteem.

In een sociaal verzekeringsstelsel is er fundamenteel namelijk geen verschil tussen wie de premies betaalt... Uiteindelijk zijn alle sociale bijdragen betaald door werkgever of werknemer afhankelijk van tot welk kamp je behoort. Het gaat om geld dat door bedrijven wordt gegenereerd door hun productie-activiteit en waarmee haar werknemers worden beloond voor de arbeid die zij leverden. Wie van beiden nu technisch de overschrijving van het geld naar de rekening van de sociale verzekeraar maakt is een politiek beleidsverschil maar geen fundamenteel verschil. Afhankelijk van het land waartoe je behoort wou men 150 à 200 jaar geleden meer of minder macht geven aan de werkgevers/ werknemers in het overlegsysteem van de verzekering.
Totaal offtopic maar waar heb je dit geleerd/gelezen? Zeer interessant.
 
Ja idd helemaal off topic, dus excuses hiervoor.

Ik had een Amerikaans diploma en toen ik enkele jaren geleden naar België ben gekomen heb ik dat moeten laten erkennen. Ik moest toen van de commissie enkele vakken aan een Belgische universiteit volgen, waaronder een vak over de Belgische sociale zekerheid dat ik gevolgd heb aan de faculteit rechten.
Zeer interessant vak eigenlijk, heel veel van geleerd. Ik ben natuurlijk opgegroeid in de VS en dus voor mij was het echt allemaal nieuw en anders maar ik merk dat veel Belgen in de praktijk toch anders kijken naar de sociale zekerheid dan de proffen die een bredere en meer internationale blik hadden toen.
Op het werk merk ik bv. dat er vaak mensen overtuigd zijn van bepaalde principes alsof er geen enkele andere mogelijkheid is om dat te organiseren. Het Belgisch systeem is van origine zeer Duits en dat merk je nu ook nog :). Dat wil niet zeggen dat het slecht is, ik zeg enkel dat er compleet andere mogeijkheden zijn om zaken te organiseren. Het feit dat werkgevers een belangrijk stem hebben in de organisatie van de ziekteverzekering van de burgers is bv. compleet absurd voor mensen die een ander systeem gewoon zijn en vice versa.
 
Zoals Saartje uitlegt, kan ook ik iedereen een cursus sociale economie en arbeidseconomie aanbevelen (vb aan de Ugent :D)

Op zich weinig intellectueel aan, maar wel interessante materie die bepaalde zaken uit bepaalde hoeken bekijken, zonder snel in ideologische valkuilen te trappen van "links gedoe" of "rechts gedoe".

Je zult merken dat ze in Belgie meestal wel fundamenteel de goede beleidskeuzes maken, puur economische gezien, maar dat ze door slechte implementatie, uitwassen over de jaren heen, hangijzerpolitiek of brakke compromis een straatje ingeslagen zijn waar ze moeilijk nog uitraken. Bottom line op zijn Belgisch, je krijgt weinig waar voor het vele geld dat we spenderen:
- Werkloosheidsuitkeringen die onbeperkt zijn
- Kinderopvang die veel te goedkoop is voor sommigen (vb werklozen of inactieven die geen dagbesteding hebben en voor 1 euro per dag hun kind kunnen droppen) en te duur voor anderen (vb bepaalde 2-werkers die volle pot betalen en eigenlijk beter af zijn door minder / 4/5 te werken en op einde van de rit meer geld overhouden)
- Hoger onderwijs dat schromelijk te veel flexibiliteit heeft en de mensen (bijna) niks kost (e.g. jaren briccoleren, studie toelages, semi-gratis kot en uiteindelijk niet slagen, maar ondertussen als student al die jaren goedkoop kunnen verdienen - meerwaarde voor maatschappij ?)
- Subsidies links en rechts die bij mensen terecht komen die ze niet nodig hebben (recentste voorbeeld, energie cheque)
- Heel de gezondheidszorg financiering die verspilling aanmoedigt
etc, etc,
 
Financiële onafhankelijkheid wilt niet zeggen dat je per se moet stoppen met werken. Parttime als chauffeur of eender wat je graag zou doen is ook nog steeds mogelijk. Het gaat voor ons eerder over het hebben van een keuze dan over een loonslaaf te blijven tot ons pensioen.

Ik snap dat je FIRE wil worden als je jong bent en nog veel schulden hebt. Dan voel je je inderdaad wellicht een loonslaaf.

Maar tussen deze fase en effectief FIRE zijn, zit volgens mij een tussenfase. De tussenfase waarin je een spaarbuffer (of investeringsbuffer zo je wil) hebt opgebouwd en je beseft dat je eigenlijk amper nog in de problemen kan komen. Ook al zou je morgen ontslag krijgen. Ook al zou je morgen een job nemen die je liever doet aan de helft van het loon. Ook al zou er morgen één inkomen wegvallen door ziekte.

Is de drang om FIRE te worden in deze tussenfase dan niet plots veel minder groot? Als het allemaal niet meer hoeft. Het lijkt me zo'n ironische situatie waarbij hoe dichter het FIRE-moment komt, hoe minder behoefte je er aan hebt. Net omwille van het kapitaal die zich aan het opstapelen is.
 
Ik snap dat je FIRE wil worden als je jong bent en nog veel schulden hebt. Dan voel je je inderdaad wellicht een loonslaaf.

Maar tussen deze fase en effectief FIRE zijn, zit volgens mij een tussenfase. De tussenfase waarin je een spaarbuffer (of investeringsbuffer zo je wil) hebt opgebouwd en je beseft dat je eigenlijk amper nog in de problemen kan komen. Ook al zou je morgen ontslag krijgen. Ook al zou je morgen een job nemen die je liever doet aan de helft van het loon. Ook al zou er morgen één inkomen wegvallen door ziekte.

Is de drang om FIRE te worden in deze tussenfase dan niet plots veel minder groot? Als het allemaal niet meer hoeft. Het lijkt me zo'n ironische situatie waarbij hoe dichter het FIRE-moment komt, hoe minder behoefte je er aan hebt. Net omwille van het kapitaal die zich aan het opstapelen is.
Ik snap deze post niet echt :p. Door alles wat je opsomt (ziekte, ontslag, minder loon) lijkt het alsof je denkt dat FIRE eerder is voor de gemoedsrust, maar zoals Vierkant zegt gaat het hem vooral om de vrijheid te hebben om te doen wat je wilt. Het moment dat het "allemaal niet meer hoeft" is ook het moment dat je FIRE hebt bereikt, de FI in elk geval.

Ik zie in dit topic ook wel wat verdeeldheid; mensen die zich afvragen wat je zou doen eens je dan FIRE bent. Als je op die manier redeneert dan is FIRE natuurlijk niets voor jou. Ik haal zelf ook veel voldoening uit mijn job en zal waarschijnlijk nog steeds 4/5de, halftijds of met opdrachten van bepaalde duur werken, maar ik kan die tijd evengoed zelf invullen. Het is toch een beetje naïef om te denken dat iedereen zijn job supergraag doet en geen alternatieven kan bedenken lol.
 
Ik zie in dit topic ook wel wat verdeeldheid; mensen die zich afvragen wat je zou doen eens je dan FIRE bent. Als je op die manier redeneert dan is FIRE natuurlijk niets voor jou. Ik haal zelf ook veel voldoening uit mijn job en zal waarschijnlijk nog steeds 4/5de, halftijds of met opdrachten van bepaalde duur werken, maar ik kan die tijd evengoed zelf invullen. Het is toch een beetje naïef om te denken dat iedereen zijn job supergraag doet en geen alternatieven kan bedenken lol.
Ik zie de logica in de redenering maar anderzijds kan ik persoonlijk alleen maar vaststellen dat een zeer grote meerderheid van mensen die FI zijn beperkt ingrijpen in het RE deel. Ook op dit forum zijn er alvast een aantal leden (en ouders van leden) die met zekerheid FI zijn maar hun levensstijl niet drastisch hebben gewijzigd. Er zullen er ongetwijfeld wel een aantal zijn maar we spreken over gemiddeld.

Akkoord dat het romantische beeld van een toffe job niet waarheidsgetrouw is, dat is met ups en downs en zolang de ups de overhand hebben geen probleem, maar dat geld evenzeer voor tijd/activiteiten/bezigheden die je zelf, in alle vrijheid, kan kiezen - dat zal bij momenten ook niet de verwachtingen inlossen. Voldoende mensen die reeds vanaf hun geboorte FIRE zijn maar ook daar zijn er die gewoon graag gaan werken en blijkbaar ook niet in staat zijn (of niet kiezen voor) andere alternatieven te bedenken. Mss een cliché maar in de Celeb -wereld zijn best wat vermogende mensen die coke/drank en feestjes als meest aangename invulling hebben gekozen - en dat zijn dan nog eens per definitie creatieve geesten.
 

iemand het volledige artikel?
Ben benieuwd naar de 'trucjes'
 
Terug
Bovenaan