Een beklemmende stilte. Een verlaten begraafplaats. Twee mensen die elkaar kennen, terwijl de spanning tussen hen bijna tastbaar is. Poison is een film over verlies, confrontatie en alles wat onuitgesproken blijft. Gebaseerd op het toneelstuk van Lot Vekemans.
Désirée Nosbusch nam de uitdaging aan om Poison van toneel naar film te vertalen. De Luxemburgse regisseuse en actrice begon haar carrière als radiopresentatrice en bouwde later een carriere op in film en televisie. Met Poison levert ze haar tweede langspeelfilm af.
Désirée Nosbusch nam de uitdaging aan om Poison van toneel naar film te vertalen. De Luxemburgse regisseuse en actrice begon haar carrière als radiopresentatrice en bouwde later een carriere op in film en televisie. Met Poison levert ze haar tweede langspeelfilm af.
Een pijnlijke reünie
Edith (Trine Dyrholm) en Lucas (Tim Roth) hadden ooit een liefdevol huwelijk, totdat een tragisch auto-ongeluk, tien jaar geleden, hun zoon uit het leven rukte. Het verlies dreef hen uit elkaar en sindsdien hebben ze geen contact meer gehad. Maar nu, na al die jaren, ontmoeten ze elkaar opnieuw op de begraafplaats.Ze kibbelen, zoeken naar woorden, maar voelen elkaar feilloos aan.
De sfeer is onwennig – een mengeling van ongemak, verdriet en herinneringen die nog altijd tussen hen in hangt. Ze kibbelen, zoeken naar de juiste woorden, maar ondanks alles voelen ze elkaar nog steeds feilloos aan. Soms zeggen ze weinig, soms lijkt alles plots weer pijnlijk herkenbaar. Wat blijft er over van hun relatie wanneer alleen het verleden hen nog bindt?
Krachtig startschot, maar mist doorzettingsvermogen
Poison is een korte film van net geen negentig minuten, maar regisseur Désirée Nosbusch neemt uitgebreid de tijd om het verhaal langzaam op te bouwen. De eerste vijftien minuten bestaan volledig uit sfeervolle beelden: we volgen beide personages terwijl ze, elk afzonderlijk, onderweg zijn naar de begraafplaats. Er is geen dialoog, alleen de sfeer en de stilte. Pas wanneer ze elkaar daar ontmoeten, komt de film echt op gang. Toch voelt deze trage start niet als een gemiste kans; de visuele stijl wekt hoge verwachtingen. Maar die sterke opbouw wordt jammer genoeg niet doorgezet.Omdat Poison gebaseerd is op een toneelstuk, brengt dat een heel eigen dynamiek met zich mee - iets wat niet eenvoudig te vertalen is naar film. De dialogen, die op het toneel natuurlijk aanvoelen, komen op het grote scherm minder tot hun recht en lijken puur voor theater geschreven. Visueel blijft de film sober: de locatie is functioneel, maar voegt weinig toe aan de sfeer of het verhaal. Wel wordt er gespeeld met het weer - de regen, afgewisseld met momenten van zon - wat subtiel bijdraagt aan de gemoedstoestand van de personages. Toch wordt er na de sterke openingsscène weinig gedaan met cameravoering of montage, en ook de muziek is vrijwel onbestaand. Uiteindelijk rust de film volledig op de schouders van de hoofdrolspelers, die sterk presteren, maar beperkt worden door een script dat beter werkt op de planken dan op het scherm.
Tim Roth speelt Lucas op een natuurlijke en ingetogen manier - rustig, kalm, een man van weinig woorden, maar toch kan hij soms cynisch uit de hoek komen. Trine Dyrholm zet Edith even overtuigend neer, en de chemie tussen hen voelt oprecht en doorleefd. Beide personages dragen het gewicht van hun verdriet, ieder op hun eigen manier. De schade in hun relatie is complex; ze proberen verder te gaan, of op z’n minst te leren leven met het pijnlijke verleden.
Poison heeft zeker sterke momenten, maar slaagt er uiteindelijk niet in om het beoogde niveau volledig te bereiken - zoals bij zoveel verfilmde theaterstukken blijft het ergens halverwege steken.
Tim Roth speelt Lucas op een natuurlijke en ingetogen manier - rustig, kalm, een man van weinig woorden, maar toch kan hij soms cynisch uit de hoek komen. Trine Dyrholm zet Edith even overtuigend neer, en de chemie tussen hen voelt oprecht en doorleefd. Beide personages dragen het gewicht van hun verdriet, ieder op hun eigen manier. De schade in hun relatie is complex; ze proberen verder te gaan, of op z’n minst te leren leven met het pijnlijke verleden.
Poison heeft zeker sterke momenten, maar slaagt er uiteindelijk niet in om het beoogde niveau volledig te bereiken - zoals bij zoveel verfilmde theaterstukken blijft het ergens halverwege steken.
Conclusie
Poison kent enkele buitengewoon sterke momenten, met scènes die diep snijden en hoofdrolspelers die fenomenaal acteren. De interactie tussen Tim Roth en Trine Dyrholm is pijnlijk complex, hun chemie onmiskenbaar. Maar waar het script op toneel ongetwijfeld indruk maakt, verliest het in deze verfilming aan kracht. De film blijft visueel en auditief te ingetogen - het camerawerk doet weinig om de emotie te versterken, de muziek is afwezig en de locatie, hoewel passend, voegt weinig extra gelaagdheid toe. Poison leunt volledig op zijn acteurs, en hoewel zij schitteren, voelt de film als geheel toch net iets te beperkt.
Pro
- IJzersterk acteerduo
- Sterke dialogen
Con
- Cameravoering blijft vlak
- Beeld voegt weinig toe
6
Over deze film
Beschikbaar vanaf
19 maart 2025
Genre
- Drama
Speelduur
86 minuten
Regie
Désirée Nosbusch
Cast
Tim Roth, Trine Dyrholm
Uitgever
Paradiso Films
