Later deze week zal je eindelijk aan de slag kunnen gaan met Stellar Blade, een nieuwe actietitel van Zuid-Koreaanse makelij die verrassend genoeg is uitgegroeid tot een van de meest gehypete spellen van het moment. Persoonlijk had ik dit niet direct verwacht, gezien dit mij eerder een titel in de lijn leek van bijvoorbeeld Ultra Age. Maar de redenen waarom dit spel intussen zo geanticipeerd wordt en veelvuldig besproken wordt online, zijn veelzijdig. De eerste gameplaytrailers smaakten al snel naar meer dankzij de spetterende actie en indrukwekkende vijanden, het spel werd de hemel in geprezen door niemand minder dan Yoko Taro, de bezieler van de NieR- en Drakengard-spellen, de makers beloofden een volwaardige single-player game zonder nutteloze microtransacties en uiteraard was er heel wat te doen om het vrouwelijke hoofdpersonage. Het klonk allemaal als muziek in de oren voor vele gamers, maar kunnen Kim Hyung-tae en zijn team de verwachtingen inlossen?
Laat me alvast beginnen met te zeggen dat Sony Interactive alvast groot gelijk had om het potentieel in deze titel te zien en de ontwikkelaars te ondersteunen om hun project tot leven te brengen. Dat Stellar Blade
hierdoor helaas niet meer naar de Xbox-console komt, is spijtig voor dit publiek en ook pc-games vallen momenteel uit de boot. Toch was het een gok voor Sony, want SHIFT UP Corporation had hiervoor enkel mobile games gemaakt. Ze waren met Stellar Blade dan ook aan hun proefstuk toe wat betreft een groter platform en dit soort actiegames spreekt ook niet meteen het grote publiek aan. Gelukkig is Stellar Blade een schot in de roos voor de Koreaanse studio.
Hoewel het verhaal redelijk eenvoudig begint, aarzelen de makers niet om ons enkele opvallende verrassingen voor te schotelen. Hierbij komen thema's aan bod zoals wat het betekent om mens te zijn en de gevaren van artificiële intelligentie. De vragen worden echter redelijk oppervlakkig behandeld en het verhaal staat vooral in functie van de actie. Dit is toch wel een groot contrast in vergelijking met de reeks die als grote inspiratiebron diende voor Stellar Blade. Het feit dat Yoko Taro vol lof is over dit spel, is niet toevallig natuurlijk. Stellar Blade speelt namelijk als een liefdesbrief aan NieR en NieR: Automata, waarbij regisseur Kim Hyung-tae zijn liefde voor die laatste alvast niet onder stoelen of banken stak. Wie deze spellen heeft gespeeld, zal moeilijk kunnen ontkennen dat de sfeer van het spel, de world building, het verhaal, het hoofdpersonage, de actie en vooral de dromerige muziek van Stellar Blade je doen denken aan Taro's twee cultklassiekers.
Hierdoor zal de ervaring die Stellar Blade je voorschotelt vrij vertrouwd en misschien zelfs weinig origineel aanvoelen. Vooral de richting die het verhaal uitgaat zal als gekend terrein aanvoelen en bepaalde twists zal je waarschijnlijk van ver zien aankomen. Ook de omgevingen zullen vertrouwd aanvoelen met een vervallen stad, een woestijnzone, ondergrondse laboratoria, riool- en treintunnels ... Heel origineel is het allemaal niet, maar er zit wel redelijk wat variatie in en de levels zijn goed opgebouwd. Er zijn zelfs enkele puzzels en platforming-gedeeltes aanwezig, inclusief momenten waarbij Eve haar eigen Uncharted-ervaring zal hebben met bijvoorbeeld een vallende trein. Verder zijn er ook heel wat zijmissies aanwezig in het spel. Helaas zijn deze ook zeker niet allemaal interessant. Een aantal zijn aan te raden omdat ze bijvoorbeeld het verhaal uitdiepen, maar er zijn ook een heel groot aantal simpele fetch quests aanwezig.
Verder heb je toegang tot verschillende ontwijkingsmogelijkheden die je kan inzetten tegen de verschillende soorten aanvallen. Het leuke is dat je hierbij via de skill tree verschillende tegenaanvallen kan vrijspelen. Dit alles zorgt voor een heerlijk ritme in de gevechten, waarbij je steeds aandachtig moet blijven zodat je op de correcte manier reageert en een tegenaanval kan lanceren. Door aan te vallen, te pareren en blokkeren bouw je ook je Beta- en Burst-energie op, wat je weer toegang geeft tot een klein arsenaal aan speciale aanvallen. En uiteraard speel je later in het spel ook nog een ranged attack-modus vrij met je drone en is er een soort van Overdrive-modus aanwezig waarin je tijdelijk krachtiger en onoverwinnelijk bent. Je merkt het al, de combat van Stellar Blade is bijzonder rijk en de actie oogt bovendien bijzonder stijlvol. Je beschikt wel maar over één wapen, maar op deze manier kan je jezelf volledig toewijden aan deze manier van vechten.
Dit is ook wel nodig, want het spel schotelt je alvast enkele uitdagende gevechten voor, vooral als het op de bazen aankomt. Ik geef met grif toe dat ik naar het einde van het spel wel ben overgeschakeld naar de Easy-moeilijkheidsgraad om het spel op tijd te kunnen uitspelen voor deze review. Ik moet toegeven dat zelfs hier de laatste vier bazen mij eventjes hebben doen zweten. De eindbaas die ik had (er zijn namelijk drie verschillende eindes) heb ik zelfs een tiental keren moeten opnieuw proberen. Enkele bazen op het einde voelen helaas ook wel wat aan als damage sponges, waardoor zij wat als een sleur overkomen. Dit was niet het geval bij de baasgevechten ervoor.
Wie in het optiemenu duikt, zal trouwens nog enkele andere handigheden ontdekken. Zo zal je zien dat er voor de Easy-moeilijkheidsgraad een extra Action Assist-modus beschikbaar is die de input timing van de defensieve bewegingen weergeeft tijdens gevechten. Dit is een handig hulpmiddel voor zij die niet zo bedreven zijn in dit soort actiespellen. Een andere handige optie die ikzelf wel heb gebruikt, is de mogelijkheid om automatisch loot op te rapen. Verder kan je ook bijvoorbeeld hints aan- of uitzetten, de intensiteit van de DualSense-features instellen en heb je andere features zoals QTE-events automatisch voltooien of simpelere controls tijdens het vissen (uiteraard is dit aanwezig!). Je kan zelfs de lengte van de paardenstaart van Eve veranderen als je dat wilt. Het spel biedt met andere woorden een volwaardige ervaring aan. Deze ervaring zal je makkelijk twintig tot dertig uurtjes bezighouden en voor de completionists valt er zelfs heel wat te verzamelen, waarbij vooral de kostuums in het oog zullen springen. Na de release wordt er bovendien nog een New Game Plus-modus toegevoegd en zal je nog extra kostuums kunnen verkrijgen. Het zou me zelf niet verwonderen dat er hier binnenkort een 2B-kostuum zal tussen zitten.
Laat me alvast beginnen met te zeggen dat Sony Interactive alvast groot gelijk had om het potentieel in deze titel te zien en de ontwikkelaars te ondersteunen om hun project tot leven te brengen. Dat Stellar Blade
Ode aan een klassieker
Het verhaal van Stellar Blade speelt zich af in een verre toekomst waarbij de mensheid zich heeft teruggetrokken in een ruimtestation onder leiding van een AI genaamd Mother Sphere, nadat we zo goed als van de kaart geveegd werden door monsterlijke wezens genaamd Naytiba. Het spel gaat van start wanneer er vanuit de ruimtekolonie een nieuwe tegenaanval wordt gelanceerd. Jij speelt als Eve, een lid van de 7th Airborn Squad die naar de stad Eidos-7 wordt gestuurd om de Elder Naytiba uit te schakelen in de hoop zo deze gruwelijke oorlog te beëindigen. Eens je de voeten op de grond zet, wordt je squad al snel weggeveegd en wordt Eve als enige overlevende gered door Adam. Hij neemt haar mee naar Xion, de laatste stad op aarde waar nog mensen wonen. Hier ontmoet ze Orcal, de leider van de nederzetting, die haar vertelt dat ze enkel tot bij de Elder Naytiba zal geraken als ze vier Alpha Cores van Alpha Naytiba kan verzamelen.Stellar Blade speelt namelijk als een liefdesbrief aan NieR en NieR: Automata.
Hoewel het verhaal redelijk eenvoudig begint, aarzelen de makers niet om ons enkele opvallende verrassingen voor te schotelen. Hierbij komen thema's aan bod zoals wat het betekent om mens te zijn en de gevaren van artificiële intelligentie. De vragen worden echter redelijk oppervlakkig behandeld en het verhaal staat vooral in functie van de actie. Dit is toch wel een groot contrast in vergelijking met de reeks die als grote inspiratiebron diende voor Stellar Blade. Het feit dat Yoko Taro vol lof is over dit spel, is niet toevallig natuurlijk. Stellar Blade speelt namelijk als een liefdesbrief aan NieR en NieR: Automata, waarbij regisseur Kim Hyung-tae zijn liefde voor die laatste alvast niet onder stoelen of banken stak. Wie deze spellen heeft gespeeld, zal moeilijk kunnen ontkennen dat de sfeer van het spel, de world building, het verhaal, het hoofdpersonage, de actie en vooral de dromerige muziek van Stellar Blade je doen denken aan Taro's twee cultklassiekers.
Hierdoor zal de ervaring die Stellar Blade je voorschotelt vrij vertrouwd en misschien zelfs weinig origineel aanvoelen. Vooral de richting die het verhaal uitgaat zal als gekend terrein aanvoelen en bepaalde twists zal je waarschijnlijk van ver zien aankomen. Ook de omgevingen zullen vertrouwd aanvoelen met een vervallen stad, een woestijnzone, ondergrondse laboratoria, riool- en treintunnels ... Heel origineel is het allemaal niet, maar er zit wel redelijk wat variatie in en de levels zijn goed opgebouwd. Er zijn zelfs enkele puzzels en platforming-gedeeltes aanwezig, inclusief momenten waarbij Eve haar eigen Uncharted-ervaring zal hebben met bijvoorbeeld een vallende trein. Verder zijn er ook heel wat zijmissies aanwezig in het spel. Helaas zijn deze ook zeker niet allemaal interessant. Een aantal zijn aan te raden omdat ze bijvoorbeeld het verhaal uitdiepen, maar er zijn ook een heel groot aantal simpele fetch quests aanwezig.
Stijlvol fileerwerk
Als het op de actie aankomt, dan kan je Stellar Blade net als diens inspiratiebronnen categoriseren als een hack and slash-actiespel met enkele RPG-invloeden. Al zal hier ook de invloed van een ander subgenre voelbaar zijn, namelijk het soulslike-genre. Hoewel Stellar Blade geen echte soulslike is, zijn er toch een aantal ingrediënten aanwezig zoals het rusten aan checkpoints, waarbij vervolgens de vijanden respawnen en je "healing potion" terug wordt aangevuld. Uiteraard laten ook de uitdagende gevechten, waarbij timing en precisie van uitermate belang zijn, al snel de vergelijking toe met de games van From Software en andere gelijkgestemden. De manier waarop je furieus aanvallen van vijanden met een perfect parry kan deflecten en waarbij er een heerlijk "klang"-geluid klinkt, doet bijvoorbeeld onmiddellijk denken aan Sekiro. Ook hier verzwak je zo de vijand totdat je een krachtige Retribution-aanval kan doen.Verder heb je toegang tot verschillende ontwijkingsmogelijkheden die je kan inzetten tegen de verschillende soorten aanvallen. Het leuke is dat je hierbij via de skill tree verschillende tegenaanvallen kan vrijspelen. Dit alles zorgt voor een heerlijk ritme in de gevechten, waarbij je steeds aandachtig moet blijven zodat je op de correcte manier reageert en een tegenaanval kan lanceren. Door aan te vallen, te pareren en blokkeren bouw je ook je Beta- en Burst-energie op, wat je weer toegang geeft tot een klein arsenaal aan speciale aanvallen. En uiteraard speel je later in het spel ook nog een ranged attack-modus vrij met je drone en is er een soort van Overdrive-modus aanwezig waarin je tijdelijk krachtiger en onoverwinnelijk bent. Je merkt het al, de combat van Stellar Blade is bijzonder rijk en de actie oogt bovendien bijzonder stijlvol. Je beschikt wel maar over één wapen, maar op deze manier kan je jezelf volledig toewijden aan deze manier van vechten.
Dit is ook wel nodig, want het spel schotelt je alvast enkele uitdagende gevechten voor, vooral als het op de bazen aankomt. Ik geef met grif toe dat ik naar het einde van het spel wel ben overgeschakeld naar de Easy-moeilijkheidsgraad om het spel op tijd te kunnen uitspelen voor deze review. Ik moet toegeven dat zelfs hier de laatste vier bazen mij eventjes hebben doen zweten. De eindbaas die ik had (er zijn namelijk drie verschillende eindes) heb ik zelfs een tiental keren moeten opnieuw proberen. Enkele bazen op het einde voelen helaas ook wel wat aan als damage sponges, waardoor zij wat als een sleur overkomen. Dit was niet het geval bij de baasgevechten ervoor.
Indrukwekkend totaalpakket
Over het design van de personages en vijanden valt ook wat te vertellen, want ook hier weet het team overtuigend werk te leveren. De verschillende vijanden zien er geweldig en vaak heerlijk gruwelijk uit. Ook de personages die deze wereld bevolken, zien er vaak uniek en opvallend uit, met een combinatie van menselijke en robotachtige eigenschappen. En neen, ik stoor mij niet aan de vorm van het vrouwelijke hoofdpersonage en de physics van bepaalde lichaamsdelen. Het enige element hier, is dat de gezichtsanimaties en dan vooral de lip syncing niet altijd even geslaagd zijn. Verder is het consoledebuut van SHIFT UP zeker en vast geslaagd. Hoewel de graphics nog niet het niveau van andere Sony-exclusives bereiken, ziet het er verder best wel indrukwekkend uit. Ze leveren met de game ook een technisch indrukwekkende prestatie af, want mijn ervaring tijdens de hele speelduur was vlekkeloos. Hier en daar is er een lichte pop-up te bespeuren, maar verder kan je rekenen op een uitstekende beeldverversing en beeldkwaliteit. Het spel geeft je de keuze uit drie modi: Quality met een native 4K-resolutie en 30 fps, Performance met een resolutie van 1440p en 60fps en Balanced waarbij een resolutie van 1080p tot 1440p geüpscaled wordt naar 4K en er gestreefd wordt naar 60 fps (de beeldverversing is dus niet vast in deze modus). Door de snelle actie zou je voorkeur logischerwijze moeten gaan naar de performance-modus, maar voor zij die iets meer grafische fideliteit willen, is de Balanced-modus een meer dan degelijk alternatief. De Quality-modus zou ik persoonlijk niet aanraden.Wie in het optiemenu duikt, zal trouwens nog enkele andere handigheden ontdekken. Zo zal je zien dat er voor de Easy-moeilijkheidsgraad een extra Action Assist-modus beschikbaar is die de input timing van de defensieve bewegingen weergeeft tijdens gevechten. Dit is een handig hulpmiddel voor zij die niet zo bedreven zijn in dit soort actiespellen. Een andere handige optie die ikzelf wel heb gebruikt, is de mogelijkheid om automatisch loot op te rapen. Verder kan je ook bijvoorbeeld hints aan- of uitzetten, de intensiteit van de DualSense-features instellen en heb je andere features zoals QTE-events automatisch voltooien of simpelere controls tijdens het vissen (uiteraard is dit aanwezig!). Je kan zelfs de lengte van de paardenstaart van Eve veranderen als je dat wilt. Het spel biedt met andere woorden een volwaardige ervaring aan. Deze ervaring zal je makkelijk twintig tot dertig uurtjes bezighouden en voor de completionists valt er zelfs heel wat te verzamelen, waarbij vooral de kostuums in het oog zullen springen. Na de release wordt er bovendien nog een New Game Plus-modus toegevoegd en zal je nog extra kostuums kunnen verkrijgen. Het zou me zelf niet verwonderen dat er hier binnenkort een 2B-kostuum zal tussen zitten.
Conclusie
Hoewel Stellar Blade voor mij net geen GOTY-materiaal is, leveren Kim Hyung-tae en zijn team alvast een topper van formaat af die vooral fans van de betere hack and slash-actiegames zal aanspreken. Het spel pakt uit met verbluffende gevechten, knappe graphics, tonnen sfeer en een intrigerend verhaal. Het grootste verwijt dat je het spel kan geven, is dat het misschien wat weinig origineel is, maar laat dit vooral de pret niet bederven.
Pro
- Gevechtssysteem is een absolute uitblinker
- Sfeervolle ervaring
- Intrigerend verhaal
- Muziek
- Design van vijanden en personages
Con
- Gezichtsanimaties niet altijd top
- Weinig betekenisvolle zijmissies
- Mist wat originaliteit
8.5
Over
Beschikbaar vanaf
26 april 2024
Gespeeld op
- PlayStation 5
Beschikbaar op
- PlayStation 5
Genre
- Action
- Hack and slash
Ontwikkelaar
- SHIFT UP Corporation
Uitgever
- Sony Interactive Entertainment
