Xbox Series X|S

De woestijn; telkens geïllustreerd als een kille, dorre locatie vol met levensgevaarlijke perikelen, en zo ook in videogames. In The Legend of Zelda: Breath of the Wild bijvoorbeeld bezwijkt Link aan de snikhete temperaturen zonder beschermende kledij of als je niet in schaduwen afkoelt, en in talloze andere spellen gooit men voortdurend dreigingen naar de speler toe zoals schorpioenen, giftige slangen en dergelijke stereotypische oppositie. Soms is de woestijn ook qua omvang een bewust eenzame omgeving, zoals we dat zagen met thatgamecompany’s Journey, een invalshoek die centraal staat in Sable van Shedworks. Toch voeren deze ontwikkelaars dit concept niet op dezelfde manier uit, en bekijkt men zelfs de aard van de woestijn op introspectieve wijze, dus hoe monteerden ze hun project juist in elkaar?

Op 28 september werd In Sound Mind uitgebracht voor de pc, Nintendo Switch, PlayStation 5 en Xbox Series X|S. In maart schreef ik naar aanleiding van de preview al een stukje over deze toch wel opvallende survival-horrorgame. We Create Stuff, het team achter de bekende Nightmare House 2-mod voor Half-Life 2, maakt good stuff, vond ik toen.

O kijk, een moeilijke 2D game met antropomorfische beestjes, dat is ook al weer een tijdje geleden. Sarcasme terzijde is Tails of Iron uiteraard een totaal andere game dan F.I.S.T. waar je een paar dagen geleden al een recensie van kon lezen. Om te beginnen speel je niet als een konijn, maar als een rat. Snorhaartjes terzijde hebben die knaagdieren toch een iets minder gezellige reputatie. Ook op vlak van gameplay is Tails of Iron een totaal ander beestje, dit is namelijk geen Metroidvania maar een regelrechte Soulslike.

Basketbal. Het doet me terugdenken aan mijn kindertijd. Samen met mijn stiefvader naar de play-offs kijken, languit in de zetel genieten van de Slam Dunk Contests en All-Star games. Het waren toen de gloriedagen van The Chicago Bulls. Net als menig andere tiener, was ik op dat moment uiteraard ook een grote Bulls-fan en was het al Michael Jordan wat de klok sloeg. Mijn stiefpa niet, die had het meer voor Kobe Bryant en Shaquille O’Neal bij de Lakers. Uiteraard zetten we onze voorliefde voor basketbal ook geregeld om in wedstrijdjes tegen elkaar. Zowel in real life op de oprit (voor mijn moeder tot vervelens toe), als virtueel in de toenmalige NBA Live-reeksen. Het doet nog steeds pijn om het toe te geven, maar mijn stiefvader maakte mij geregeld in. Zoveel jaar later wordt het misschien tijd voor een rematch. Hoewel ik zelf de NBA iets minder volg dan vroeger, is het voor mijn stiefpa nog steeds een wekelijks gebeuren. Gamen doet hij zelf niet meer, maar het wordt misschien de...

Het perfecte plaatje. Zo zou ik Lost in Random eigenlijk kunnen omschrijven, omdat het twee van mijn passies combineert: videogames en bordspellen. Lost in Random is dus een videogame waarin je op tijd en stond een soort bordspel speelt. Of het ook een geslaagde combinatie is, kom je te weten in deze review.

Noorse mythologie, al dan niet in het gezelschap van een woedende meute vikingen, is het soort thema dat meermaals plotseling de rage wordt voor eender welke mediaformaat. Neem de videogame-industrie nu bijvoorbeeld: gedurende een relatief korte periode zoals de laatste vijf jaar groeiden onder andere Assassin’s Creed: Valhalla, de PS4-reboot van God of War en Valheim uit tot ontzettend populaire producten. Laat staan dat ook ettelijke indie titels zoals The Banner Saga, Tribes of Midgard en Northgard ons ondertussen voorbij gingen. Betekent dit dat developers inmiddels de eindstreep voor deze zogenaamde trend in het vizier hebben? Helemaal niet, want nog meer van zulke exemplaren komen onze richting uit! Song of Iron, tot leven gewekt door Resting...

Wie onlangs mijn review heeft gelezen van RiMS Racing, weet dat ik fan ben van racegames. Hoewel ik in het verleden eerder arcade-racers speelde, ben ik met RiMS Racing toch nieuwsgieriger geworden naar de realistische race-simulators. Eentje dat in dat geval niet aan het rijtje mag ontbreken, is een game uit de WRC-franchise. We zitten ondertussen aan WRC 10! Ik onderwierp het spel aan een test en vertel jullie in onderstaande review over mijn ervaring op de PlayStation 5!

Collega-redacteur Tonerider mocht onlangs buschauffeurtje spelen in Bus Simulator 21, ik kreeg dan weer de kans om postbode te spelen in Lake, een spel van Nederlandse makelij maar wel eentje dat op en top Amerikaans aanvoelt. Lake speelt zich namelijk af in een pittoresk stadje in het rurale Amerika anno 1986. Hier speel je als Meredith Weiss die het drukke stadsleven even ontvlucht door terug te keren naar haar geboorteplaats.

Als er één game was die bovenaan mijn 2021 wishlist stond, was het Twelve Minutes. Ik telde de dagen naar de release af en keek er enorm hard naar uit. Dat kwam onder andere door de fantastische stemmencast, bestaande uit James McAvoy, Daisy Ridley en Willem Dafoe. Hideo Kojima noemde de game inspirerend en het zette hem blijkbaar aan om over een nieuwe avonturengame te brainstormen. De gameplay zag er heel origineel en tof uit: time loops waarin je na een tijdje nieuwe dingen ontdekt om zo het verhaal naar jouw hand te zetten. Groundhog Day 2.0. Dat klonk me als muziek in de oren en was het tegelijk ook allemaal te mooi om waar te zijn. Dat laatste is uiteindelijk ook, jammer genoeg, waar gebleken.

Op 27 augustus werd Tormented Souls zonder al te veel poespas uitgebracht op heel wat platformen. Nu, enkele weken later, zijn de gebruikersbeoordelingen van alle versies van deze survival horror game volledig aan het overhellen van ‘heel positief’ naar ‘overweldigend positief’. Dat we het hier hebben over een op het eerste zicht zoveelste Resident Evil-kloon, ontstaan uit een coöperatie van twee indie-studio's, is misschien wel nog het meest opmerkelijke feit. Het behoeft geen verdere uitleg waarom dus ook wij de game hier maar onderwierpen aan een review.

De ontwikkeling van een game gaat vaak niet van een leien dakje. Deze uitspraak geldt ook voor Hoa, dat ontwikkeld werd door het Singaporese Skrollcat Studio. Bij de start werkten slechts vier personen in hun vrije tijd aan deze platformer. Al gauw vonden ze een partner in de Vietnamese ontwikkelaar Kyx Studio waardoor alles in een stroomversnelling terechtkwam. Het resultaat van deze samenwerking is sinds kort te spelen op pc en consoles. In deze review kom je te weten of er van een geslaagd huwelijk kan worden gesproken.

Ik denk dat velen het zullen herkennen, als ik zeg dat shooters op consoles niet voor iedereen zijn weggelegd. Zelf speelde ik ze vroeger heel vaak op PC, maar met uitzondering van de Killzone-franchise, haast nooit op console. Het zal hoogstwaarschijnlijk aan mezelf liggen, maar van de moment dat het wat moeilijker wordt (en dan spreek ik nog niet van de online multiplayer games), lijkt het alsof ik de controle over mijn personage verlies en maar wat in het rond loop te schieten. Ach, waarschijnlijk het goede oude 'muis en toetsenbord versus controller'-verhaal, maar dat neemt niet weg dat ik shooters meestal vermijd op console. Toen ik de vraag kreeg of ik Sniper Ghost Warrior Contracts 2 wou reviewen op PlayStation 5, besloot ik toch na enige aarzeling het spel een kans te geven. Toegegeven, het feit dat het eerder een tactisch schietspel is en geen klassieke snelle shooter, heeft hier zeker de doorslag gegeven. Of ik tijdens het spelen even gefrustreerd geraakte als bij mijn...

"Komt wat dichter bij", zoals de Limburgse minstreel Reginald Penxten zou zeggen, dan vertel ik jullie de legende van een spelletje genaamd GTA. Het was het jaar 1997 onzes heren, het jaar waarin Steve Jobs wederom een job vond bij een bedrijf genaamd naar een stuk fruit, de Prinses van Wales een noodlottig ongeval met haar koets had in een tunnel in Parijs en de wereld kennis maakte met de Spice Girls, de Teletubbies en Harry Potter. In oktober van dat tumultueuze jaar kwam ook het computerspelletje Grand Theft Auto op de markten, dat weet ik omdat ik het zag verschijnen op de markt van Harelbeke als een openbaring. In dit spelletje nam je de rol aan van een stuk uitschot dat je van bovenaf bekeek en die je de meest groteske criminele daden liet uitvoeren in een niet te stuiten honger naar macht en rijkdom. Onschuldige mensen werden van de stoep gemaaid en agenten van de politie werden van de weg geramd, het was een glorieus spektakel. Tegenwoordig zijn we vele decennia later en...

De eerste Life is Strange, die begin 2015 werd uitgebracht, heeft me verliefd gemaakt op de serie. Het meeslepende verhaal werd op het perfecte tempo gebracht, de keuzes die je kon maken waren erg boeiend en de soundtrack was prachtig. Ook Before the Storm en Life is Strange 2 speelde ik met heel veel plezier. Ondertussen ligt de meest recente release bijna twee jaar achter ons, maar vrijdag is het zover: dan verschijnt het langverwachte Life is Strange: True Colors!