Deze middag gaan fietsen met mijn vier en half jarige en ik zie een kleine hagedis op het fietspad liggen. Dus ik stop en we gaan even naar de hagedis kijken. Zoonlief helemaal onder de indruk. Maar, Limburg fietsparadijs, het was kei druk en we moesten aan de kant springen voor een groep fietsers en het hagedisje wordt plat gereden voor onze ogen.
We fietsen verder en zoonlief schudt het voorval precies vlot van zich af.
Flash forward naar bedtijd: " mama, ik moet heel de tijd ergens aan denken ik krijg het niet uit mijn hoofd" kleine pauze... "Ik had die hagedis moeten wegjagen. Of ik had tegen de fietser heel hard stop moeten roepen. "
Om nadien nog te zeggen dat hij hoopt dat andere fietsers het beestje naar het natuurhulpcentrem hebben gebracht waar ze heel speciale en goede dokters hebben.