Topperman
Active member
Klinkt evengoed als iemand die weet dat ze knap is en met wat arrogantie dingen gedaan krijgt, maar uiteindelijk toch door de mand valt bij zowel partners als werkgevers.
Opnieuw op eigen benen na een lange relatie
- Onderwerp starter Mulan
- Startdatum
Avondland
Well-known member
Ik vind het begrip "erotisch kapitaal" wel mooi, maar niet elke vrouw weet daar even goed gebruik van te maken.
Sloan
Active member
Daarom zeg ik ook bloedrood en dat al de rest nog geldig is.
Topperman
Active member
Maar je klonk wel alsof het nog niet helemaal afgesloten is naar je ex toe.
Sloan
Active member
Er zit soms wat ja, maar zoals ik zei heeft dat met onze zoon te maken.
Ik herken de rode vlaggen en hoewel ze haar plan kan trekken zal het altijd onzeker zijn.
Ze is ook sterk veranderd nadat we uiteen zijn gegaan.
Ik heb haar destijds onmiddellijk doen stoppen met roken bv toen ik wist dat ze zwanger was. Daf heeft ze direct gedaan. Haar andere kinderen hebben de volle lading gekregen.
Zijn zo'n dingen die me terug doen denken aan de big red flags.
Ik vind samengestelde gezinnen sowieso al bagger, dus er echt iets terug mee beginnen, nope. (puur persoonlijk, de rest doet wat hij wilt)
Rode tekst
Posts over roken en voeding tijdens de zwangerschap werden verplaatst: https://www.beyondgaming.be/threads/gezonde-levensstijl-tijdens-zwangerschap.33603/
Update: er is de beslissing genomen dat ze hier blijft tot nader order en we er aan proberen werken
kinxton
Active member
Ai man, die keer dat ze je naar Trump z'n kot voerde zag alles er nog relatief ok uit tussen jullie, leuk koppel. Een jaar geleden dus. Hoe lang sleept dit dus al aan?
Bon, laat uw dochter deze zaterdag anders babysitten (eventueel door mijn vriendin, serieus, ze is goed met kinderen) en kom mee naar Trump, dan helpen we je wel met enkele pistes op te helderen man...
Hier zitten we na 4 jaar ook wat vast met de relatie.
We hadden 1,5 jaar geleden al ideeën om ooit te verhuizen gezien mijn appartement toch wat klein begint te worden voor 2 + eventuele toekomstige familie uitbreiding is ook iets wat we graag incalculeren en dus droomden we wat weg op vastgoed sites en bekeken we ons budget grondig.
Een alleenstaande woning nabij een andere nabijgelegen leukere stad. Maar toen had ze hier nog geen werk en bleven de plannen wat in de koelkast steken tot we enkele maanden geleden, na een vakantie in een land het jaar ervoor, vol enthousiasme begin-midden 2025 wilden verhuizen naar dat land.
Dus begon ik meteen zeer enthousiast heel wat te bestuderen over het land in kwestie, kleine zaken regelen, me informeren, letterlijk al dozen vullen met onbelangrijke zaken die toch al weg mochten + al mooi labelen voor de douane met inhoud enz. Ze hielp hier en daar wel mee, maar echte interesse en verbondenheid toonde ze niet echt.
Hoewel haar enthousiasme met de dag kleiner werd, gingen we afgelopen zomer zoals gepland naar dat land bij familie op reis voor een maand waar ik dan helemaal geen enthousiasme opmerkte, niks van interesse, waardoor ik dus in een ferm dip zit, en zij zo te zien ook. Ik kwam na een maand vakantie terug thuis met een krop in de keel.
Straks verhuis ik nog alleen... FML
Green Mamba
Well-known member
Laten we zeggen dat het toen wel al zowat begonnen zal zijn, maar we de problemen niet zagen ofzo. Enfin. Bij haar is het een proces van jaren en ze is er helemaal klaar mee. Iets van alles oppotten, nooit deftig daarover communiceren en nu mag ik het horen.
Goed voor haar. Als het finaal is, moet ze ook niet terugkomen ofzo
Verder komen we nog wel goed overeen. Daar niet van. Dus dat zit wel goed.Kheb er nog effe over gedacht want ik ben die dag vrij met de wagen, maar kweet het toch niet. Tis een eind rijden natuurlijk.
Ai. Klinkt ook niet al te beste. Hopelijk komt het ergens toch nog in orde dan.
kinxton
Active member
Sommige vrouwen verwachten dan dat je net iets extra moeite doet om hen te overhalen en terug moeite en vonken in de relatie te steken... Misschien is het zoiets?Laten we zeggen dat het toen wel al zowat begonnen zal zijn, maar we de problemen niet zagen ofzo. Enfin. Bij haar is het een proces van jaren en ze is er helemaal klaar mee. Iets van alles oppotten, nooit deftig daarover communiceren en nu mag ik het horen.
Goed voor haar. Als het finaal is, moet ze ook niet terugkomen ofzo
Maar als het 'finaal' is, en er misschien al sprake is van een 3de, en de beslissing volledig van haar komt moet je die respecteren zeker?
Ik zou er denk ik niet vaak wakker van liggen en gewoon alles regelen zonder poespas & drama, met alle respect voor mekaar. Beter zo dan ruziën en miserie. Je hebt nu een ferme dochter en niemand kan haar van je afnemen.
Ander en beter.
@Lint is ook van de partij, hoe meer zielen, hoe meer vreugde. Misschien kan je samen met hem of @Wannez afkomen? Je kan indien nodig zowel bij mij als bij Trump pitten.
goed sinds lange tijd nog eens iets posten op dit forum..
Gisteren heeft mijn vriendin onze relatie verbroken.
We hadden een relatie van 3.5 jaar en ik wist van het begin dat ze iemand is die vaak piekert en heel onzeker is. Haar werk is het belangrijkste voor haar en daar moet heel veel voor schuiven. Ik zie haar nog heel graag maar ik besef wel dat ik veel dingen met de mantel der liefde bedekte.
- Ze heeft mijn dochter uit een vorige relatie nooit echt volledig aanvaard en toegelaten.
- ik voelde me vaak geen prioriteit aangezien haar werk altijd op de eerste plaats kwam.
- We woonden nog niet samen maar ze stoorde zich aan bepaalde zaken in mijn appartement. Ik kan nogal laks zijn qua huishoudelijke taken en dat gaf haar angst dat dit ook zo zou zijn als we zouden samenwonen. (ik ben van het principe dat ik in mijn woning doe wat ik zelf wil. Vanaf dat we samenwonen worden er uiteraard afspraken gemaakt onderling).
- Ze heeft onrealistische verwachtingen van haar partner en zoekt eigenlijk bijna de perfectie op. Het is nooit goed genoeg. Dit beseft ze ook aangezien haar omgeving en vriendinnen zeggen dat ze haar lat onrealistisch hoog legt.
Ze vind ook dat ik te weinig initiatief nam om leuke dingen te plannen. We zaten te vaak savonds op de zetel volgens haar... Het valentijnsweekend dat gepland was is ondertussen geannuleerd.
Jammer om vast te stellen dat ik mijn grenzen te hard heb opgeschoven om haar gelukkig te maken. Terwijl ik er zelf vaak eenzaamheid en frustraties voor in de plaats kreeg. Ik zal uiteraard wel eens een keer de dop van de tandpasta vergeten zijn, Of andere dingen vergeten zijn ...
Maar ik heb het gevoel dat ze nu veel oude koeien uit de gracht haalt om haar beslissing te rechtvaardigen.
Ik heb veel ruzie met de mama van mijn dochter aangezien er afspraken niet nagekomen worden en er met mij als vader nooit rekening wordt gehouden. Ik heb dan beslist om eens informatie in te winnen bij een advocaat om te weten waar ik als vader sta. Mijn vriendin begon direct te zeggen dat ze niet de oorzaak van een rechtzaak wil zijn. Terwijl mijn vriendin eigenlijk niets te maken heeft met mijn beslissing om een advocaat te raadplegen voor info.
Toen ik gisteren na het gesprek wou vertrekken wou ze mijn sleutels niet direct terug geven en sloot ze af met de zin '' Nu heb je geen advocaat meer nodig". Ik heb dus sterk het gevoel dat ze de relatie gewoon verbreekt omdat ze haar verantwoordelijk voelt voor de ruzies tussen mezelf en de mama van mijn kind.
Achja jammere ervaring weer. Wou het hier eens neertypen om het van me af te schrijven.
Fijne avond nog!
Gisteren heeft mijn vriendin onze relatie verbroken.
We hadden een relatie van 3.5 jaar en ik wist van het begin dat ze iemand is die vaak piekert en heel onzeker is. Haar werk is het belangrijkste voor haar en daar moet heel veel voor schuiven. Ik zie haar nog heel graag maar ik besef wel dat ik veel dingen met de mantel der liefde bedekte.
- Ze heeft mijn dochter uit een vorige relatie nooit echt volledig aanvaard en toegelaten.
- ik voelde me vaak geen prioriteit aangezien haar werk altijd op de eerste plaats kwam.
- We woonden nog niet samen maar ze stoorde zich aan bepaalde zaken in mijn appartement. Ik kan nogal laks zijn qua huishoudelijke taken en dat gaf haar angst dat dit ook zo zou zijn als we zouden samenwonen. (ik ben van het principe dat ik in mijn woning doe wat ik zelf wil. Vanaf dat we samenwonen worden er uiteraard afspraken gemaakt onderling).
- Ze heeft onrealistische verwachtingen van haar partner en zoekt eigenlijk bijna de perfectie op. Het is nooit goed genoeg. Dit beseft ze ook aangezien haar omgeving en vriendinnen zeggen dat ze haar lat onrealistisch hoog legt.
Ze vind ook dat ik te weinig initiatief nam om leuke dingen te plannen. We zaten te vaak savonds op de zetel volgens haar... Het valentijnsweekend dat gepland was is ondertussen geannuleerd.
Jammer om vast te stellen dat ik mijn grenzen te hard heb opgeschoven om haar gelukkig te maken. Terwijl ik er zelf vaak eenzaamheid en frustraties voor in de plaats kreeg. Ik zal uiteraard wel eens een keer de dop van de tandpasta vergeten zijn, Of andere dingen vergeten zijn ...
Maar ik heb het gevoel dat ze nu veel oude koeien uit de gracht haalt om haar beslissing te rechtvaardigen.
Ik heb veel ruzie met de mama van mijn dochter aangezien er afspraken niet nagekomen worden en er met mij als vader nooit rekening wordt gehouden. Ik heb dan beslist om eens informatie in te winnen bij een advocaat om te weten waar ik als vader sta. Mijn vriendin begon direct te zeggen dat ze niet de oorzaak van een rechtzaak wil zijn. Terwijl mijn vriendin eigenlijk niets te maken heeft met mijn beslissing om een advocaat te raadplegen voor info.
Toen ik gisteren na het gesprek wou vertrekken wou ze mijn sleutels niet direct terug geven en sloot ze af met de zin '' Nu heb je geen advocaat meer nodig". Ik heb dus sterk het gevoel dat ze de relatie gewoon verbreekt omdat ze haar verantwoordelijk voelt voor de ruzies tussen mezelf en de mama van mijn kind.
Achja jammere ervaring weer. Wou het hier eens neertypen om het van me af te schrijven.
Fijne avond nog!
Na enkele dagen en vele gesprekken later toch even een update voor de mensen die interesse hebben...
Terugdenkend aan de relatie valt er wel een patroon van bindingsangst te herkennen. Ik woonde verder weg en we zagen elkaar niet elke dag. Dit was allemaal controleerbaar voor haar. Vanaf het moment dat ik over samenwonen begon was er altijd een hindernis door de afstand. Want ja, waar gaan we kiezen om te wonen. Dit werd altijd vooruit geschoven tot ik gezegd heb oke ik kom meer jou kanten op. Enkele weken geleden zijn we dan met de auto naar het dorp dat voor ons beide goed was gereden om eens rond te kijken. Allemaal prima, maar dan is de miserie ook begonnen. Vitten op kleine dingen, mijn kleine imperfecties uitvergroten, mijn stappen om een advocaat te raadplegen voor mijn kind (en haar reactie daarop).. Hoe het laatste gesprek dan gegaan is ... Allemaal zaken die nu achteraf wel opvallen. Affectie was ook telkens een issue ... Ik was telkens degene die de aanzet moest geven. zeggen dat je elkaar graag ziet gebeurde enkel als ik het als eerste zei ... Tijdens het slotgesprek ook telkens de indruk gekregen dat ze de breuk helemaal niet wou. Maar geen andere oplossing zag omdat ik dus te dicht kwam.
En nu zijn we 5 dagen verder en is er sindsdien complete radiostilte.
Heel bizar gevoel hoe je na 3,5 jaar zomaar aan de kant kan geschoven worden terwijl ik enkele weken geleden nog wel een valentijnsweekend mocht boeken... Heel zure dagen nu ook wel.
Klinkt ook wel als 'bullet dodged', ook al heb je daar nu waarschijnlijk niets aan.
Een relatie moet van 2 kanten komen hé, 't is geven en nemen.
ja absoluut. Dat besef komt wel dat ik een bullet dodge. Maar het is nog heel vers. Vooral het ongeloof en alle dingen die plots wegvallen overheersen nu. Heb het ook nog niet aan mijn dochter kunnen vertellen ... Zal voor binnen paar dagen zijn als ze bij mij is.
Eerst zelf dit te boven komen. Vooral kwaad op mezelf dat ik het niet eerder zag. Ik had de volle focus op samenwonen en stappen zetten en dan komt dit als een donderslag bij heldere hemel. Ik vraag me dan altijd af of de dumper zich rot voelt en ook niet in het zwarte gat valt..
Iemand goesting in de volgende episode van mijn historie? Ik denk dat ik op het laatste wat cynisme van @cege nodig heb ofzoiets 
Dus ze was terug gekomen, ging terug proberen.. ik denk dat ik het meeste hier wel verteld heb. Maar ze was nog niet klaar om zaken te doen als een koppel, enkel zaken als een familie, etc Hebben kerst samen gedaan bij haar ouders en we gingen nieuwjaar in Belgie doen. We hadden nog niet ingepakt, vlucht was om 16:00, denk dat ze om half 11 uit haar bed gekomen is die dag en me dan zei dat ze het niet zag zitten om mee te gaan en te doen alsof. Eind resultaat was dat ik nieuwjaar thuis alleen heb gedaan en zij 4-5 dagen met de kinderen naar haar vrienden is gegaan. ( Ik was naar de luchthaven gereden met de kinderen, ene gaf over in de auto en toen zag ik het eerlijk gezegd even niet meer zitten om dat allemaal op te lossen). Ze is dan op de 31ste denk ik even opgedaagd om kleren enzo voor de kinderen te komen halen, 4 uur "gesprek", basically dat ze het niet zag goed komen. Ik denk dat ik me voor de eerste keer ooit kwaad gemaakt heb dat ze het nooit echt een kans gegeven heeft en dat het erg is wat ze vooral de kinderen aandeed met dat terug te starten. Wat ze allemaal toegaf en veel sorry en verontschuldigingen, maar soit.
Ok, ze dagen dan op op de derde januari ofzoiets en dan is het van "gaan we doen alsof we elkaar niet zien of spreken we tegen elkaar als mensen". Optie twee uiteraard.
We zijn nu eind februari, wonen nog altijd samen. Vorige week dropt ze op mij dat wat zij "nodig heeft", wat ze absoluut wil is gaan inwonen bij haar vrienden ( 45 minuten van hier). Iets dat ze al een paar keer halvelings gezegd heeft in de laatste 2 jaar. Maar dat is onmogelijk zonder mijn akkoord want dat is totaal niet werkbaar met de kinderen dat ik hier woon en zij ginder. Ik kan ook onze huidige woonst niet alleen houden. ( zij heeft 40%)
Dus zij heeft me nu voorgesteld dat ze a) haar stuk van de waarde van het huidige huis wil afstaan aan mij b) indien nodig ( wat het waarschijnlijk is gezien de kost in die omgeving) een huis samen met mij wil kopen waar ze dan niet in zou wonen maar waar ze waarde kan in opbouwen. In dat laatste geval schrijven we een contract dat als zij er uit wil stappen ik haar stuk kan uitkopen aan 50%.
Maw ik zou er 100k bij krijgen, de kinderen kunnen opgroeien in een "betere" omgeving ( vergelijk van Dendermonde naar sint maartens latem) qua scholen en mogelijkheden, we wonen dicht bij elkaar zodat de kinderen makkelijk om en weer kunnen, etc
Voor de rest werken wij dus goed samen en ik zou zeggen dat de sfeer hier waarschijnlijk beter is dan bij mac-bc thuis.
Ik heb wat cynisch BG forum input nodig voor ik die beslissing effectief neem, al heb ik al +/- gezegd dat ik waarschijnlijk mee ga in haar idee/plan
Dus ze was terug gekomen, ging terug proberen.. ik denk dat ik het meeste hier wel verteld heb. Maar ze was nog niet klaar om zaken te doen als een koppel, enkel zaken als een familie, etc Hebben kerst samen gedaan bij haar ouders en we gingen nieuwjaar in Belgie doen. We hadden nog niet ingepakt, vlucht was om 16:00, denk dat ze om half 11 uit haar bed gekomen is die dag en me dan zei dat ze het niet zag zitten om mee te gaan en te doen alsof. Eind resultaat was dat ik nieuwjaar thuis alleen heb gedaan en zij 4-5 dagen met de kinderen naar haar vrienden is gegaan. ( Ik was naar de luchthaven gereden met de kinderen, ene gaf over in de auto en toen zag ik het eerlijk gezegd even niet meer zitten om dat allemaal op te lossen). Ze is dan op de 31ste denk ik even opgedaagd om kleren enzo voor de kinderen te komen halen, 4 uur "gesprek", basically dat ze het niet zag goed komen. Ik denk dat ik me voor de eerste keer ooit kwaad gemaakt heb dat ze het nooit echt een kans gegeven heeft en dat het erg is wat ze vooral de kinderen aandeed met dat terug te starten. Wat ze allemaal toegaf en veel sorry en verontschuldigingen, maar soit.
Ok, ze dagen dan op op de derde januari ofzoiets en dan is het van "gaan we doen alsof we elkaar niet zien of spreken we tegen elkaar als mensen". Optie twee uiteraard.
We zijn nu eind februari, wonen nog altijd samen. Vorige week dropt ze op mij dat wat zij "nodig heeft", wat ze absoluut wil is gaan inwonen bij haar vrienden ( 45 minuten van hier). Iets dat ze al een paar keer halvelings gezegd heeft in de laatste 2 jaar. Maar dat is onmogelijk zonder mijn akkoord want dat is totaal niet werkbaar met de kinderen dat ik hier woon en zij ginder. Ik kan ook onze huidige woonst niet alleen houden. ( zij heeft 40%)
Dus zij heeft me nu voorgesteld dat ze a) haar stuk van de waarde van het huidige huis wil afstaan aan mij b) indien nodig ( wat het waarschijnlijk is gezien de kost in die omgeving) een huis samen met mij wil kopen waar ze dan niet in zou wonen maar waar ze waarde kan in opbouwen. In dat laatste geval schrijven we een contract dat als zij er uit wil stappen ik haar stuk kan uitkopen aan 50%.
Maw ik zou er 100k bij krijgen, de kinderen kunnen opgroeien in een "betere" omgeving ( vergelijk van Dendermonde naar sint maartens latem) qua scholen en mogelijkheden, we wonen dicht bij elkaar zodat de kinderen makkelijk om en weer kunnen, etc
Voor de rest werken wij dus goed samen en ik zou zeggen dat de sfeer hier waarschijnlijk beter is dan bij mac-bc thuis.
Ik heb wat cynisch BG forum input nodig voor ik die beslissing effectief neem, al heb ik al +/- gezegd dat ik waarschijnlijk mee ga in haar idee/plan
derp
Well-known member
Ik ben niet zeker dat ik het snap eigenlijk.
Zij gaat 45 minuten verder wonen bij vrienden.
Gij krijgt het aandeel van het huis waar jullie nu in wonen cadeau van haar, en blijft ge daar dan wonen?
Of gaat ge dan wonen in dat nieuwe huis dat jullie 50/50 samen zouden kopen? Ik vermoed het tweede, maar niet zeker.
In elk geval. Had ge zelf misschien niet al te veel hoop dat het effectief zou werken? Chapeau dat ge er zelf ondanks alles zo rustig onder lijkt te kunnen blijven, en dat ge nog steeds constructief mee zoekt naar een oplossing. Niet evident om twee keer de deksel op uwe neus te krijgen.
Zij gaat 45 minuten verder wonen bij vrienden.
Gij krijgt het aandeel van het huis waar jullie nu in wonen cadeau van haar, en blijft ge daar dan wonen?
Of gaat ge dan wonen in dat nieuwe huis dat jullie 50/50 samen zouden kopen? Ik vermoed het tweede, maar niet zeker.
In elk geval. Had ge zelf misschien niet al te veel hoop dat het effectief zou werken? Chapeau dat ge er zelf ondanks alles zo rustig onder lijkt te kunnen blijven, en dat ge nog steeds constructief mee zoekt naar een oplossing. Niet evident om twee keer de deksel op uwe neus te krijgen.
Ik zou me afvragen waar het addertje zit, waarom zou ze zomaar 40% van een woning afstaan?Iemand goesting in de volgende episode van mijn historie? Ik denk dat ik op het laatste wat cynisme van @cege nodig heb ofzoiets
Dus ze was terug gekomen, ging terug proberen.. ik denk dat ik het meeste hier wel verteld heb. Maar ze was nog niet klaar om zaken te doen als een koppel, enkel zaken als een familie, etc Hebben kerst samen gedaan bij haar ouders en we gingen nieuwjaar in Belgie doen. We hadden nog niet ingepakt, vlucht was om 16:00, denk dat ze om half 11 uit haar bed gekomen is die dag en me dan zei dat ze het niet zag zitten om mee te gaan en te doen alsof. Eind resultaat was dat ik nieuwjaar thuis alleen heb gedaan en zij 4-5 dagen met de kinderen naar haar vrienden is gegaan. ( Ik was naar de luchthaven gereden met de kinderen, ene gaf over in de auto en toen zag ik het eerlijk gezegd even niet meer zitten om dat allemaal op te lossen). Ze is dan op de 31ste denk ik even opgedaagd om kleren enzo voor de kinderen te komen halen, 4 uur "gesprek", basically dat ze het niet zag goed komen. Ik denk dat ik me voor de eerste keer ooit kwaad gemaakt heb dat ze het nooit echt een kans gegeven heeft en dat het erg is wat ze vooral de kinderen aandeed met dat terug te starten. Wat ze allemaal toegaf en veel sorry en verontschuldigingen, maar soit.
Ok, ze dagen dan op op de derde januari ofzoiets en dan is het van "gaan we doen alsof we elkaar niet zien of spreken we tegen elkaar als mensen". Optie twee uiteraard.
We zijn nu eind februari, wonen nog altijd samen. Vorige week dropt ze op mij dat wat zij "nodig heeft", wat ze absoluut wil is gaan inwonen bij haar vrienden ( 45 minuten van hier). Iets dat ze al een paar keer halvelings gezegd heeft in de laatste 2 jaar. Maar dat is onmogelijk zonder mijn akkoord want dat is totaal niet werkbaar met de kinderen dat ik hier woon en zij ginder. Ik kan ook onze huidige woonst niet alleen houden. ( zij heeft 40%)
Dus zij heeft me nu voorgesteld dat ze a) haar stuk van de waarde van het huidige huis wil afstaan aan mij b) indien nodig ( wat het waarschijnlijk is gezien de kost in die omgeving) een huis samen met mij wil kopen waar ze dan niet in zou wonen maar waar ze waarde kan in opbouwen. In dat laatste geval schrijven we een contract dat als zij er uit wil stappen ik haar stuk kan uitkopen aan 50%.
Maw ik zou er 100k bij krijgen, de kinderen kunnen opgroeien in een "betere" omgeving ( vergelijk van Dendermonde naar sint maartens latem) qua scholen en mogelijkheden, we wonen dicht bij elkaar zodat de kinderen makkelijk om en weer kunnen, etc
Voor de rest werken wij dus goed samen en ik zou zeggen dat de sfeer hier waarschijnlijk beter is dan bij mac-bc thuis.
Ik heb wat cynisch BG forum input nodig voor ik die beslissing effectief neem, al heb ik al +/- gezegd dat ik waarschijnlijk mee ga in haar idee/plan
Verder zou ik met een ex helemaal geen vastgoedverbintenis meer willen.
Didymus
Well-known member
Is dat inwonen bij vrienden iets duurzaams? Hebben zij een kangoeroewoning die ze verhuren of zal ze weer aan jouw deur staan als die vrienden het beu zijn?
Laatst bewerkt:
